Γραφει ο Πάνος Θεοδωρίδης… Τα πλάνα των τεσσάρων τετάρτων που φώτιζαν τις διαφημίσεις

Έγιναν σινεμά που βραβεύεται.Ανακάλυψαν φιλοσόφους

Που περιφρονούσαμε καθώς κυκλοφόρησαν χρυσόδετοι

Ασορτί με τις βιβλιοθήκες από ξύλο τήκ.Οι δικοί μας ήρωες

Έλιωσαν στη μίζα κι όμως οι δικοί τους ίδρυσαν μια ΜΚΟ

Που ξεγελάει επόπτες και κλαίει για το περιβάλλον.

Ε,και;

Είναι η νεότης, ξηρόβλακα, η άπαιχτη

Είναι αυτή που δεν γνωρίζει σύνορα ασυνόδευτη

Είναι τα στρας στα μπλουζάκια, η κακογουστιά του παροδίτη

Μια άχαρη φωνή , της Ντέμυ, που σηκώνει ξυλάγγουρη τα χέρια

Στα ψόφια βιντεοκλίπ των πενηντάρηδων,ένα ζαβό χιπ χοπ

Που κάποτε ανάγκασε τον Ιωάννη Δαμασκηνό

Να καταφύγει στους νόμους του Σιντάρτα,

Αιώνες πριν μας πρήξει ο Μαχαρίσι

Με τις παπαριές του.

Αλλιώς διαβάζουν τον Καβάφη, αλλέως πως εκτιμούν

Το πένθος στις γιορτές της σάρκας,γιόλο και πάλι γιόλο

Κι αντί να γεράσουμε πειστικά,θρυμματίζοντας

Τη μνήμη σαν το νοθευμένο τσιμέντο της μυζήθρας

Αγωνιούμε, ως σάψαλα του ψυχρού πολέμου

Που εντούτοις,έτεμνε την ηδονή με κερένιο μαχαίρι

Ρωτάμε για την ποιότητα, περιφρονούμε τους μαλάκες

Θαρρείς και αρμενίσαμε διαφορετικά

Μπαζώνοντας τον Φλωρινιώτη και τον Τζον Τίκη

Στα έγκατα του φιλελεύθερου αμπαριού

Μήπως και χάσουμε το βλέμμα της Άννας Καρίνα

Όταν την ήθελε ο Ακίμ Ταμίροφ.

Εκατό λέξεις ήταν όλη η υπόθεση

Και τις σπαταλήσαμε από φόβο.

Πάνος Θεοδωρίδης – TheGreekCloud