Γράφει ο Πάνος Θεοδωρίδης… Ήξερα πως όταν μια κυβέρνηση αισθάνεται «κάπως» , ασκεί την «καπωσύνη», στο πλαίσιο ενός όρου που δεν υπάρχει, αλλά υπάρχουν και παραϋπαρχουν οι ενέργειές του: χρησιμοποιεί μερικά αφανή μονοπάτια που πνίγηκαν από βάτους, διαπραγματεύεται ηπίως με την αντιπολίτευση, ρίχνει την αστάθειά της ως φόλα σε τρόικες, κουαρτέτα και άλλες συνθέσεις, ώστε να μειωθεί η πίεση επάνω της.

Εν όψει ασφαλιστικού, προϋπολογισμού που θα έρθει πάλε φορτωμένος, και δυσανεξίας των κοινοβουλευτικών του αντιπροσώπων, τι νομίζετε πως έκαμε από αυτά ο πρωθυπουργός μας;

Τίποτε!

Δηλαδή έκανε δύο επισκέψεις. Στον Πρόεδρο της Δημοκρατίας και στην δεύτερη πανελλαδική συνδιάσκεψη του κόμματός του.

Από τον Πρόεδρο ζήτησε να συμβάλει στην εθνική συσπείρωση. Και εκείνος του απάντησε πως το αίτημα, του οποίου μόλις υπήρξε αποδέκτης, βρίσκεται μέσα στα όρια των συνταγματικών του υποχρεώσεων ή κάτι τέτοιο.

Συμπαθάτε με, αλλά αυτό μου μυρίζει παραμάγαζο.

Το Σύνταγμα πουθενά δεν προβλέπει να πιάνει ο Πρόεδρος τους δυσφορούντες πολιτικούς για να τους φέρει σε θεογνωσία. Απεναντίας, λαμπρώς και ευκρινώς αναγράφεται η δυνατότητά του να συγκαλέσει συμβούλιο Πολιτικών Αρχηγών, υπο συγκεκριμένη διαδικασία, όταν υπάρχουν αδιέξοδα, εθνικά ζητήματα και άλλα, που χρειάζονται συναίνεση. Διότι ο Πρόεδρος δεν λειτουργεί ως Εθνικός Σύμβουλος.

Όταν ο Μητσοτάκης κυβέρνησε κοντά τρία χρόνια χάρη στην ψήφο ενός Κατσίκη, το να ραγίζει μιά κυβέρνηση των 153 , όταν υπάρχουν τόσοι και τόσοι μουστερήδες ολόγυρα, να συνεταιριστούν μαζί της, παρά τους λεονταρισμούς των, ο μονόδρομος του Τσίπρα είναι να πάρει ο ίδιος πρωτοβουλία, ώστε, παραχωρώντας ένα μέρος από την διαχείριση, προς κοινούς στόχους και σκεπάζοντας με ύφασμα τους αγίους από το εικονοστάσι του, προκειμένου να μη τον ταράζουν με το αυστηρό τους βλέμμα, να διευρύνει την συναινετική του βάση, διότι οι εκλογές και τα δημοψηφίσματα, σα να πολυφορέθηκαν κατά το 2015.

Οτι είναι πρόθυμος για τέτοιες παραχωρήσεις, αχνοφάνηκε από την αντρέσσα του προς τα στελέχη της Συνδιάσκεψης. Οχι ξεκάθαρα, διότι θα τους κρεμούσε στα μανταλάκια, αλλά εμμέσως:

Χωρις να απομακρυνθεί από τα τρέχοντα ρητορικά του οράματα. Συνέχισε να καλεί την νεολαία του να εξεγερθεί, κατά το στιχηρό του ποιητή Κατσαρού, και ταυτόχρονα πέταξε ένα παλούκι απ΄αυτά που εκτοξεύουν οι Κέλτες στις αρχαίες τους αβρές τελετές. Εκτός του ΕΣΠΑ και άλλων θεσμικών ,όπως η Παιδεία (για την οποία ΘΑ έχει σχέδιο) δήλωσε πως έχει στα σκαριά ένα φοβερό οικονομικό σύστημα, καινοτομικό, αφού

σύντομα επίσης θα καταθέσουμε το νέο νόμο πλαίσιο για την κοινωνική οικονομία με στόχο να ενισχύσουμε ένα μοντέλο παραγωγής που θα είναι ανταγωνιστικό προς τον ιδιωτικό τομέα της οικονομίας και θα προωθεί σχέσεις των εργαζόμενων με τη φύση και μεταξύ τους που θα αμφισβητούν τις παραδοσιακές ιεραρχίες της καπιταλιστικής οικονομίας.

Θέλω να ζήσω να το καμαρώσω αυτό το μοντέλο. Επιτέλους, οι ιδιώτες, που είναι idiots με περικεφαλαία, βρήκαν τον μάστορή τους.

Ωστόσο μίλησε για «πρόσκαιρους συμβιβασμούς», απαραίτητους ώστε το κόμμα του να μη καταντήσει διάττων αστήρ, που καταυγάζει στιγμιαία τα ουράνια. Επείγει μάλλον να προσγειωθεί ως αχνίζων μετεωρίτης καταγής, νά ΄χουμε και μεις να λατρεύομε κάτι απροσδόκητο. Βλέπετε τι γίνεται με εκείνον τον ουράνιο λίθο ,τον αλ Χατζαρού λ’ Ασγουάντ που είναι δυναμάρι στην Κάαμπα.

«Μεγάλο ενοίκιο, μητέρα, ζητάς για εννέα μήνες» θρυλείται ότι αναφώνησε ο Δουλ Καρνέιν ,τυλίγοντας ακόμη μια δηλητηριώδη επιστολή της Ολυμπιάδας. Πουθενά ο υιός του Άμμωνος δεν παραπονέθηκε για τον ΕΝΦΙΑ και άλλα χαριτόβρυτα που στολίζουν τον καθημερινό μας βίο.

Ο Σύριζα μοιάζει όλο και περισσότερο με μια θηριώδη, φανταχτερή μηχανή, πρωτοφανούς όγκου και φασαρίας, που παράγει ένα κουρσούμι την εβδομάδα.

Το ζήτημα δεν είναι που δεν πρόκειται να γλυτώσουμε από αυτούς, αλλά που δεν πρόκειται να γλυτώσουμε κι από τους άλλους!

Πάνος Θεοδωρίδης – TheGreekCloud