Μανωλης Κοττακης…Γνωρίζω σχετικά καλά τόσο τον Αλέξη Τσίπρα όσο και τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Ο πρώτος μεγάλωσε σε μία οικογένεια με πασοκικές καταβολές, έφηβος τοποθετούσε στο πάτωμα ανοιχτή την «Ελευθεροτυπία» και καθόταν μπρούμυτα να τη διαβάσει. Ο Κυριάκος την ίδια περίοδο ζούσε από τα μέσα την προσπάθεια του Κωνσταντίνου Μητσοτάκη να κερδίσει την ηγεσία της καραμανλικής Ν.Δ. με τη βοήθεια των αβερωφικών.
Ο Αλέξης δεν θέλησε να σπουδάσει έξω, τον συνάρπαζαν οι καταλήψεις, τα μαθητικά κινήματα, τα αμφιθέατρα. Ο Κυριάκος, άριστος μαθητής του Κολλεγίου Αθηνών, αντιθέτως, ετοιμάστηκε για το IB που τον οδήγησε στο Χάρβαρντ. Εφυγε στην Αμερική χωρίς να πάρει μυρωδιά από φοιτητικές οργανώσεις, μαραθώνιες συνελεύσεις κ.ά.
Ο Αλέξης μέχρι να φθάσει στην κορυφή της κομματικής πυραμίδας και από κει στην πρωθυπουργία έλιωσε τα παπούτσια του σε πορείες. Να δουλέψει δεν… πρόλαβε. Εγινε πρόεδρος. Ο Κυριάκος αξιοποίησε τον χρόνο για να κάνει μεταπτυχιακό στο Στάνφορντ και να εργαστεί.
Στην πραγματικότητα πρόκειται για δύο διαφορετικούς κόσμους, εντελώς ξένους ο ένας με τον άλλον, καμία επαφή. Ηγέτης εσωτερικής κοπής ο Τσίπρας μεν, διαθέτει όμως το βασικό ένστικτο της επιβίωσης στην πολιτική.
Αρχηγός με διεθνείς άκρες ο Κυριάκος, χωρίς να έχει γνωρίσει ακόμη βαθιά την ψυχή του Ελληνα. Πολιτικός κρυψίνους για να μπορέσει να σταθεί σε ένα εχθρικό πολιτικό περιβάλλον ο Αλέξης. Πολιτικός μεγαλωμένος με την αντίληψη «είμαι ο καλύτερος της γενιάς μου», θα είναι σκληρός αν οι περιστάσεις το απαιτήσουν, ο Κυριάκος. Ηγέτης που δεν διστάζει να αναποδογυρίσει το τραπέζι και να προσαρμόσει τους κανόνες στα μέτρα του ο Τσίπρας, δείτε τώρα πώς ετοιμάζει να αφαιρέσει το μπόνους των 500 εδρών από το πρώτο κόμμα για να δυσκολέψει τη ζωή του αντιπάλου του. Πολιτικός που μεγάλωσε σε ένα σπίτι όπου οι αναποδιές ήταν κανόνας -αλλά ποτέ δεν εμπόδισαν τον πατέρα Μητσοτάκη να φτάσει στον στόχο του- ο Κυριάκος.
Θα αναρωτηθείτε βεβαίως τώρα τι με έπιασε και σας παρουσιάζω το ψυχογράφημα δύο πολιτικών αντιπάλων. Ιδού: Πρώτον, γιατί θυμήθηκα μία φράση που είχε πει κάποτε ο Παύλος Γερουλάνος, την αποδίδω σε ελεύθερη μετάφραση: Το πρόβλημα της ελληνικής πολιτικής σκηνής είναι ότι είτε αποτελείται από παιδιά του κομματικού σωλήνα χωρίς αίσθηση της διεθνούς πολιτικής είτε από αποφοίτους του Χάρβαρντ που έχουν υψηλή τεχνοκρατική γνώση αλλά όχι αίσθηση κοινωνικών συσχετισμών. Οι πρώτοι ξέρουν πώς να πείθουν, οι δεύτεροι γνωρίζουν τι πρέπει να κάνουν. Oι περιπτώσεις Τσίπρα και Μητσοτάκη ταιριάζουν σε αυτόν τον ορισμό. Δεύτερον, διότι θεωρώ αυτό το μείγμα πολιτικά εκρηκτικό. Θα ζήσουμε ζωηρές συγκινήσεις, δεν είμαι βέβαιος όμως αν το έχει ανάγκη η χώρα αυτήν τη στιγμή. Σε άλλες περιόδους θα έλεγα ότι, ναι, στην παρούσα δεν ξέρω.
Εχουμε να κάνουμε με δύο πολιτικούς που έχουν τη ρήξη στο DNA τους. Η διαφορά είναι ότι ο Τσίπρας το φωνάζει, ενώ ο Μητσοτάκης παραπλανά. Τρίτον, διότι η ένταση θα κορυφωθεί από τη διαφαινόμενη αλλαγή συσχετισμών που θα εξωθήσει τον Τσίπρα σε ριψοκίνδυνες πρωτοβουλίες.
Ο Αλέξης έχασε πολύτιμο πολιτικό χρόνο για να επιτύχει την αλλαγή των μιντιακών συσχετισμών, τώρα η Ευρώπη δεν δείχνει διατεθειμένη να τον βοηθήσει και αυτό τον θέτει στη γωνία του ρινγκ.
Για να βγει από εκεί θα χρειαστεί εντυπωσιακά χτυπήματα. Το ζήτημα είναι ότι ο πολιτικός αγώνας στην Ελλάδα του 2016 δεν έχει καμία σχέση με τον πολιτικό αγώνα στην Ελλάδα του 1985. Το εξαιρετικά ρευστό διεθνές περιβάλλον και η αναταραχή που υπάρχει στα σύνορά μας προδιαθέτει περισσότερο για εθνικές τραγωδίες παρά για ό,τι άλλο. Τυχόν αδυναμία ελάχιστης συνεννόησης μεταξύ πρωθυπουργού και αρχηγού αξιωματικής αντιπολίτευσης μπορεί να αποβεί μοιραία για τον τόπο σε στιγμές οριακές. Ελπίζω να έχουν και οι δύο τη σοφία να το καταλάβουν….dimokratianews.gr
