Δ. ΚΑΠΡΑΝΟΣ…Σας έχω ήδη εκφράσει την αδυναμία μου στον επιμελώς αξύριστο στρουμπουλό “Αχμαντινεντζάντ” υφυπουργό Οικονομικών.
Εκείνον, τον συνδικαλιστή εφοριακό, που θεωρεί όλους τους πολίτες φοροφυγάδες, φοροκλέπτες και πολεμίους του κράτους.
Εκείνον, που μας αναγγέλλει τώρα, με το χαμόγελο του συνδικαλιστή που αναρριχήθηκε στην εξουσία (ποιός μπορεί να λησμονήσει το χαμόγελο του Πρωτόπαπα;) το χαμόγελο που λέει “Τώρα, θα σας δείξω εγώ”, ότι θα θεσπίσει το “Περιουσιολόγιο”.
Ένα κατεβατό, δηλαδή, που θα μας δίνει “το σύστημα” και το οποίο θα πρέπει εμείς να συμπληρώνουμε, δηλώνοντας όλα τα κινητά και ακίνητα περιουσιακά μας στοιχεία, τα οποία -κατά την άποψή μας- έχουν μεγάλη αξία.
Δηλαδή τί θα δηλώνουμε; Κατ αρχήν το σπίτι μας, εάν έχουμε, το οποίο όχι απλώς γνωρίζει, όχι απλώς φορολογεί η Εφορία, αλλά το έχει ήδη “πακετάρει” το κράτος, για να το παραχωρήσει στους αχόρταγους δανειστές, σε περίπτωση που οφείλουμε χρήματα στην Τράπεζα ή το δημόσιο και δεν έχουμε να τα πληρώσουμε.
Κατά δεύτερο λόγο, το “εξοχικό μας, εάν έχουμε, το οποίο έχει επίσης “ξετινάξει” η Εφορία και μάλιστα μας έχει φορολογήσει και την χέρσα έκταση στο βουνό, αφού έχουμε την ατυχία το συμβόλαιο του προ-πάππου μας να αναφέρει ότι το οικόπεδο αρχίζει “Από της ροής των βροχίνων υδάτων”!
Ακολούθως, θα δηλώσουμε το όχημά μας, εάν δεν το έχουμε ακινητοποιήσει. Τώρα ποιά αξία μια BMW 1602 του 1971, είναι ένα θέμα. Για εμένα, προσωπικώς, το εν λόγω όχημα είναι ανεκτίμητο, διότι το αγόρασα με τον πρώτο μου μισθό.
Θα το εκτιμήσω, λοιπόν, στο ένα εκατομμύριο ευρώ, τη μοναδική αξία στην οποία θα δεχόμουν να το πουλήσω;
Πάμε τώρα στο δαχτυλίδι που μου άφησε πεθαίνοντας ο πατέρας μου και το οποίο δεν φόρεσα ποτέ, αλλά το φυλάω ως κόρην οφθαλμού.
Ουδέποτε το πήγα στον χρυσοχόο για εκτίμηση. Για εμένα, όμως, αξίζει όσο όλα τα δαχτυλίδια του Βούλγαρι, του Ζολώτα και του Λαλαούνη μαζί! Να μην το εκτιμήσω τρία-τέσσερα εκατομμύρια;
Έχω και τη βέρα της μάνας μου, που μέσα γράφει το όνομα του πατέρα μου και την ημερομηνία των γάμων τους: “Αθανάσιος, 1-3-1947”. Για πόσα να την δηλώσω; Γκρόσο μόντο, να την εκτιμήσω στα δυο εκατομμύρια;
Έχω και δυο προσωπογραφίες, της μάνας μου και του πατέρα μου, που τις έφτιαξε ένας σπουδαίος ζωγράφος, στην Κατοχή, για ένα κομμάτι ψωμί. Να μην τους αποτιμήσω στα τρία-τέσσερα εκατομμύρια;
Α, έχω και μια συλλογή από αυτοκινητάκια Match-Box, που μάζευα με φανατισμό από παιδί. Έχω γεμίσει ένα ολόκληρο δωμάτιο. Πριν από δέκα χρόνια, μου τα ζήτησαν για δέκα χιλιάρικα και γέλασα. Να μην τα αποτιμήσω στις πεντακόσιες χιλιάδες;
Ιδού, λοιπόν, υπουργέ, ένας ακόμη φοροδιαφεύγων εκατομμυριούχος! Περιουσιολόγιο δεν ζητάτε; Θα το έχετε. Αλλά τις αξίες των περιουσιακών μου στοιχείων θα τις καθορίσω εγώ! Κι όπως τα υπολογίζω, εφεξής θα καταβάλλω τους φόρους μου σε…αυτοκινητάκια! Mach-Box, αυθεντικά, όχι “μαϊμούδες”, βεβαίως-βεβαίως…