Άραγε, πόσο παραλογισμό χωρά η επικρατούσα πολιτική σκηνή; Για πρώτη φορά στα μεταπολιτευτικά δεδομένα, και σπάνια στα δεδομένα εν γένει, το κυβερνητικό έργο δεν εγκρίνεται από όλο το κυβερνητικό σχήμα και τα κυβερνώντα κόμματα αλλά από τα περισσότερα κόμματα της αντιπολίτευσης.
Συγκεκριμένα, βουλευτές του ενός κόμματος της συγκυβέρνησης, ακόμη και υπουργοί, τάσσονται με την καθοριστική τους ψήφο κατά του κυβερνητικού έργου δηλώνοντας, ωστόσο, ότι στηρίζουν την κυβέρνηση.
Ο ίδιος ο Πρωθυπουργός, αλλά και όσοι στηρίζουν έμπρακτα την κυβέρνηση και το έργο της, έχουν ξεκαθαρίσει ότι δεν πιστεύουν αυτό που κάνουν, αλλά δεν υπάρχει πλέον εναλλακτική λύση (τω όντι).
Η αντιπολίτευση, η οποία υπερψηφίζει, δε στηρίζει την κυβέρνηση. Και εδώ αρμόζει εξαίρετα η λαϊκότροπη έκφραση: «Πόσα θες να μας τρελάνεις;».
Εντούτοις, αλήθεια είναι ότι μέσα σε ούτε μία εβδομάδα συντελέστηκε η κοινοβουλευτική πρόοδος μιας ολόκληρης πολιτικής περιόδου.
Επιτέλους, το ελληνικό κοινοβούλιο έδειξε να μπορεί να συνεργαστεί, να αντιλαμβάνεται την κρισιμότητα της κατάστασης, να παραμερίζει τα μικροκομματικά συμφέροντα. Και πάλι όμως, κάποιοι προτίμησαν το ιδίον όφελος, προτίμησαν να θρέψουν το λαϊκισμό, προτίμησαν τη χάβρα.
Πολιτικοί ή καλύτερα πολιτικάντηδες και καιροσκόποι, υποτιθέμενοι ιδεολόγοι, επαναστάτες του ωφελιμισμού όχι απλώς καταψήφισαν, δήλωσαν παρών ή δεν παρευρέθησαν καν αλλά είχαν το παρανοϊκό θράσος να γνωστοποιούν ποικιλοτρόπως πως στηρίζουν την κυβέρνηση.
Παραμένουν βουλευτές διατηρώντας όλα τα προνόμια, δε γίνονται ούτε αποστάτες, δεν υποσκάπτουν τρόπο τινά την πρώτη αριστερή κυβέρνηση, όπως τη χαρακτηρίζουν, παραμένουν όμως και συνεπείς ιδεολογικά.
Ο επικεφαλής και εκπρόσωπος της Αριστερής Πλατφόρμας Π. Λαφαζάνης (πρώτο ΛΑ) που κάνει δηλώσεις σε πρώτο πρόσωπο πληθυντικού, εφόδους σε νομισματοκοπία και μόνιμη αντιπολίτευση – καθείς ό,τι δύναται, ο μέγας δραχμολάγνος Κ. Λαπαβίτσας (δεύτερο ΛΑ) που αποτελεί τον εξ αρχής επιφανή εκπρόσωπο του lobby της δραχμής, ο Σ. Λαπατσιώρας (τρίτο ΛΑ) που προσυπέγραφε τα οικονομικά προγράμματα του ΣΥΡΙΖΑ και η αλαζών με μεγάλες δυνατότητες Πρόεδρος της Βουλής Ζωή Κωνσταντοπούλου (το ΖΩ) που βλέπει το δέντρο, μιας και το κρίνει ως σημαντικότερο, χάνει ολόκληρο το δάσος επιδεικνύοντας φασιστικές συμπεριφορές «αριστερού τύπου» συγκροτούν το (Λ)ΑΛΑΛΑΖΩ και προκαλούν αλαλαγμούς αναρίθμητους σε μια ασθενή ελληνική κοινωνία πάσχουσα από αρρυθμία.
Εκεί κάπου προσκολλάται και ο Γιάνης Βαρουφάκης, ο άνθρωπος που τίναξε μία οικονομία στον αέρα, πούλησε έναν πρωθυπουργό, ξεπούλησε μία χώρα και τολμά παράτολμα να υπερίπταται με προκλητικές εμφανίσεις, δημοσιεύματα, κτλ. Επίσης, πολιτικάντικα υβρίδια τύπου Ραχήλ Μακρή θα νιώσουν ότι βρήκαν την οριστική τους πολιτική στέγη. Επισήμανση: Φοβού τις πολλές συνάφειες με τη Χρυσή Αυγή.