Αντιμέτωπος με μια βαθιά πολιτική κρίση και ένα κοινοβουλευτικό αδιέξοδο, ο Γάλλος πρόεδρος Εμανουέλ Μακρόν έκανε μια τελευταία, απελπισμένη κίνηση: διόρισε ως πρωθυπουργό τον Σεμπαστιάν Λεκορνί.
Ο σχετικά άγνωστος στο ευρύ κοινό αλλά εξαιρετικά έμπιστος σύμμαχος του προέδρου, είναι ο πέμπτος πρωθυπουργός της Γαλλίας σε λιγότερο από δύο χρόνια. Για τον Μακρόν όμως δεν είναι απλώς ένας ακόμα πολιτικός· είναι ο άνθρωπος που πιστεύει ότι μπορεί να γεφυρώσει τα χάσματα και να σώσει τη χώρα από το χείλος του γκρεμού.
Το μυστικό όπλο: εμπιστοσύνη και ευελιξία
Ο λόγος που ο Μακρόν στράφηκε στον Λεκορνί είναι βαθιά προσωπικός και πολιτικός. Όπως αναφέρει ένας κυβερνητικός σύμβουλος, ο Λεκορνί είναι «ο τύπος με τον οποίο [ο Μακρόν] πίνει ουίσκι στις 3 π.μ.». Αυτή η στενή σχέση, που φτάνει μέχρι και σε κοινές διακοπές, δείχνει το επίπεδο εμπιστοσύνης που έχει ο πρόεδρος στον νέο του πρωθυπουργό.
Πέρα από την προσωπική χημεία, ο Λεκορνί έχει αποδείξει την αξία του σε πολιτικά δύσκολες καταστάσεις. Ο Μακρόν τον βλέπει ως έναν «διορθωτή» που μπορεί να επιλύσει πολιτικούς «πονοκεφάλους» χάρη στις ικανότητές του να χτίζει γέφυρες και να δημιουργεί συναίνεση.
AP
Ως πρώην συντηρητικός, ο Λεκορνί διατηρεί καλές σχέσεις με το κόμμα των Ρεπουμπλικανών, ενώ παράλληλα έχει κερδίσει τον σεβασμό της Αριστεράς χάρη στον χειρισμό του στον στρατιωτικό προϋπολογισμό. Αυτή η ευελιξία του επιτρέπει να διαπραγματεύεται με όλα τα κόμματα.
Το 2023, κατάφερε να πείσει πάνω από 400 νομοθέτες να ψηφίσουν υπέρ του αυξημένου αμυντικού προϋπολογισμού, μια σημαντική επιτυχία σε ένα διχασμένο κοινοβούλιο. Επίσης, έπαιξε καθοριστικό ρόλο στην εκτόνωση των διαμαρτυριών των «Κίτρινων Γιλέκων» το 2018-2019, οργανώνοντας διαβουλεύσεις που βοήθησαν να τερματιστούν οι κινητοποιήσεις.
Πολιτική εμπειρία «στα χαρακώματα
Σε αντίθεση με τους προηγούμενους, πιο «βαθύπλουτους» πρωθυπουργούς, ο Λεκορνί γνωρίζει καλά το κοινοβουλευτικό παρασκήνιο και τις ιδιαιτερότητες της Εθνοσυνέλευσης. Αυτή η εμπειρία τον καθιστά ικανό να κάνει τους απαραίτητους ελιγμούς και να διαπραγματευτεί.
Ο βασικός λόγος για τον οποίο ο Λεκορνί θεωρείται η τελευταία ελπίδα είναι ότι ο Μακρόν φαίνεται να είναι διατεθειμένος να του δώσει το «πράσινο φως» για να κάνει τις παραχωρήσεις που απαιτούνται. Σε αντίθεση με τους προηγούμενους πρωθυπουργούς, ο Λεκορνί ίσως μπορέσει να αγγίξει ακόμα και τις «κόκκινες γραμμές» του προέδρου, όπως το αμφιλεγόμενο συνταξιοδοτικό σύστημα ή τις φορολογικές πολιτικές.
-(2).webp?t=JHHceOwXC-4pt_hbzL9lBQ)
Eurokinissi
Για να επιβιώσει η κυβέρνησή του, θα πρέπει να βρει μια συμφωνία για τον προϋπολογισμό που θα καλύψει το τεράστιο δημοσιονομικό χάσμα, χωρίς να αποξενώσει τους συντηρητικούς ή να χάσει την υποστήριξη των Σοσιαλιστών. Αυτή είναι μια λεπτή ισορροπία, ειδικά καθώς οι Σοσιαλιστές ζητούν την αναστολή της συνταξιοδοτικής μεταρρύθμισης και την επιβολή φόρου στους υπερπλούσιους.
Ο Μακρόν έχει ήδη αφήσει να εννοηθεί ότι μπορεί να υπάρξει κάποια υποχώρηση, όπως η διατήρηση των δύο αργιών που είχε προτείνει να καταργηθούν ο προηγούμενος πρωθυπουργός.
Το μεγάλο ρίσκο
Το μεγάλο ρίσκο για τον Λεκορνί είναι να παγιδευτεί σε έναν «πόλεμο προσφορών» με την αντιπολίτευση, όπου όσο περισσότερο χρειάζεται τη συμφωνία, τόσο περισσότερες παραχωρήσεις θα του ζητηθούν. Ουσιαστικά, το μυστικό όπλο του – η απόλυτη εμπιστοσύνη του Μακρόν – μπορεί να στραφεί εναντίον του, καθώς θα πρέπει να αποσπάσει «άβολες» παραχωρήσεις από το ίδιο του το αφεντικό.
Ο διορισμός του είναι μια τολμηρή κίνηση. Ο Μακρόν στοιχηματίζει όχι μόνο στις ικανότητες του νέου πρωθυπουργού, αλλά και στη δική του προθυμία να συμβιβαστεί. Εάν ο Λεκορνί αποτύχει, είναι δύσκολο να φανταστεί κανείς ποιος άλλος θα μπορούσε να σώσει τον Μακρόν και τη Γαλλία από την πολιτική αβεβαιότητα.
