Μου αρέσει να αφήνομαι στους ήχους της βυζαντινής μουσικής.
Μπορεί να μην ασχολήθηκα με τα “πα-βου-γα-δη” και να με κέρδισε το “Καλώς συγκεκερασμένο κλειδοκύμβαλο”, αλλά απολαμβάνω τους ψαλμούς και την Θεία Λειτουργία, όσο πιο συχνά δύναμαι.
Ας μου επιτραπεί, όμως, μια παρατήρηση. Τι τα θέλουν στις εκκλησίες τα μεγάφωνα;
Κι αν τα θεωρούν απαραίτητα, γιατί τα ανοίγουν στη διαπασών; Ποιός είπε στους ψαλτάδες, δεξιούς και αριστερούς, ότι η Ορθόδοξη Πίστη θέλει αγριοφωνάρες και μικρόφωνα πυκνωτικά, μεγάφωνα και ντεσιμπέλ;
Γιατί οι ιερείς και οι δεσποτάδες μας κολλάνε το στόμα στο μικρόφωνο δίκην λαϊκών αοιδών;
“Καρδίαν συντετριμμένην και τεταπεινωμένην” λένε οι γραφές. Και αυτή η καρδία, χρειάζεται αυτοσυγκέντρωση, απαιτεί κατάνυξη, απαιτεί την ατμόσφαιρα που επιτάσσει η ιερά μυσταγωγία. Δεν χρειάζεται μεγάφωνα το “Τε-ρι-ρεμ”.
Αν πρέπει να υπάρχουν μικρόφωνα στους μεγάλους ναούς, ας υπάρχουν, αλλά διακριτικά, με τον ήχο να φθάνει επαρκώς στα ώτα των εκκλησιαζομένων και όχι να τους διαπερνά τα τύμπανα και να τους στερεί τη δυνατότητα της απόλαυσης, της κατανυκτικής εκείνης στιγμής, που τα λόγια των ψαλμών σταλάζουν στην ψυχή το βάλσαμο που δεν μπορεί κανείς άλλος να της δώσει.
Γιατί πρέπει να ακούγεται σαν επέλαση των Βαλκυριών το “Είδομεν το φως το αληθινόν”;
Γιατί πρέπει ακόμη και η εκπληκτικής ωραιότητος νεκρώσιμος ακολουθία να περνά μέσα από τις κυψελίδες των ηχείων;
Υπάρχει, όμως και ένα ακόμη “ατόπημα” που παρατηρώ σε μεγάλο αριθμό ναών. Τα “εξωτερικά” μεγάφωνα!
Μα, αυτός ο “σαματάς”, ουδεμία σχέση έχει με την Ορθοδοξία. Αντιθέτως, είναι εφεύρημα και “επίτευγμα” των Μουσουλμάνων.
Εκείνοι έχουν τους “Μιναρέδες”, εκείνοι έχουν τους “Χοτζάδες”, που βγαίνουν κάθε τόσο και αρχίσουν τις εκκλήσεις στον δικός τους Θεό, οι -έτσι νομίζουν- όσο πιο θορυβώδεις και διαπεραστικές είναι, τόσο ευκολότερα θα φθάσουν τα αυτιά του Προφήτη!
Δεν είναι “Πραμάτεια” οι ψαλμοί, η Θεία Λειτουργία, για να την διαλαλούμε με τα μεγάφωνα. Η δική μας πίστη, είναι η πιο κοντινή στον άνθρωπο από οποιαδήποτε άλλη. Δεν δυναστεύει, αλλά κατευθύνει.
Δική μας κατάκτηση είναι το “Κατ’ οικονομίαν”, για να εξηγούμεθα.
Η Ορθοδοξία είναι ελληνικής ταυτότητος και δεν είναι τυχαίο που οι σχολαστικοί Αγγλοσάξωνες χρησιμοποιούν τον όρο “Greek Orthodox”.
Άλλο αν εμείς, οι Νεοέλληνες, δεν έχουμε ακόμη αντιληφθεί τη δύναμη του δόγματός μας και δεν τολμάμε να την χρησιμοποιήσουμε, κυρίως ως μεγάλο πολιτικό- γεωπολιτικό εργαλείο.
Δεν χρειάζεται, όμως, μεγάφωνα, κονσόλες και ντεσιμπέλ η δική μας πίστη.
Ας το σκεφθούν οι Μητροπολίτες και ας περιορίσουν την χρήση των ηχητικών μέσων.
Όσο πιο χαμηλά, τόσο καλύτερα…