Μια νέα εγκληματολογική μελέτη μπορεί τελικά να έλυσε ένα από τα παλαιότερα μυστήρια του Χριστιανισμού.
Ένας ερευνητής αναδημιούργησε την «αληθινή» εμφάνιση του αγκάθινου στεφάνου του Ιησού με βάση τα μοτίβα αίματος που βρέθηκαν στη Σινδόνη του Τορίνο, το ύφασμα που πιστεύεται ότι τύλιξε το σώμα του μετά τη σταύρωση.
Η Βίβλος περιγράφει Ρωμαίους στρατιώτες να τοποθετούν ένα αγκάθινο στεφάνι στο κεφάλι του Ιησού ως πράξη εμπαιγμού λίγες ώρες πριν από τον θάνατό του.
Οι συζητήσεις για το πραγματικό σχήμα του χρονολογούνται από τον Μεσαίωνα.
Κάποιοι πιστεύουν ότι ήταν ένα απλό κυκλικό στεφάνι από αγκαθωτά κλαδιά τοποθετημένο γύρω από την κορυφή του κεφαλιού του, ενώ άλλοι υποστηρίζουν ότι ήταν ένα πλήρες καπέλο ή κράνος από αγκάθια που κάλυπτε ολόκληρο το τριχωτό της κεφαλής.
Ο αναλυτής βιολογικών συστημάτων Οτάνγκελο Γκράσο ίσως τελικά να διευθέτησε τη συζήτηση, ανακαλύπτοντας ότι το στεφάνι ήταν ένα δακτυλιοειδές στεφάνι που συγκέντρωνε τις πληγές γύρω από τη γραμμή των μαλλιών, τους κροτάφους και το πίσω μέρος του κεφαλιού.
Ανέλυσε την κατανομή των κηλίδων αίματος στη Σινδόνη, τα γεωμετρικά κενά στο ύφασμα και την μηχανική πολυπλοκότητα κάθε πιθανής δομής στέμματος.
AP/Antonio Calanni
«Η απεικόνιση της κεφαλής της Σινδόνης δείχνει συγκεντρωμένες κηλίδες αίματος στο μέτωπο/κρόταφους και τον αυχένα, χωρίς μεταφορά κορυφής κατά μήκος της γέφυρας χωρίς επαφή», εξηγεί η μελέτη. «Αυτή η απουσία αίματος στην κορυφή του κεφαλιού, σημειώνουν, είναι ένα βασικό στοιχείο που αποκλείει ένα στέμμα τύπου κράνους».
Η Σινδόνη του Τορίνο, μήκους 4,5 μέτρων, διαφημίζεται ως περιτύλιγμα που χρησιμοποιήθηκε για το σώμα του Ιησού μετά τη σταύρωση, η οποία απεικονίζει ένα αχνό, αιματοβαμμένο μοτίβο ενός άνδρα με τα χέρια του σταυρωμένα μπροστά.
Οι ερευνητές που υποστηρίζουν τη θεωρία του «κράνους» επισημαίνουν πάνω από 50 τραύματα από τρύπημα στο τριχωτό της κεφαλής, το μέτωπο και τον αυχένα, υποστηρίζοντας ότι μια απλή κορδέλα για το κεφάλι δεν θα μπορούσε να προκαλέσει ένα τόσο εκτεταμένο μοτίβο τραυματισμού.
Έχουν ισχυριστεί ότι αυτό συμφωνεί με μια περικεφαλαία ή ένα καπέλο από αγκάθια που έχει πιεστεί βάναυσα σε ολόκληρο το κεφάλι του Ιησού.
Ωστόσο, ο Grasso, στη μελέτη του, η οποία δεν έχει ακόμη αξιολογηθεί από ομοτίμους, αμφισβήτησε αυτή την άποψη.
Σημείωσε ότι οι εγκληματολογικές μελέτες της Σινδόνης δείχνουν ότι το αίμα του τριχωτού της κεφαλής θα μπορούσε να επανενεργοποιηθεί μετά θάνατον μέσω της απομάκρυνσης και του χειρισμού των μαλλιών, επιτρέποντάς του να μεταφέρεται στο κεφάλι και το πρόσωπο κατά τη διάρκεια της ταφής.
Ο Γκράσο έλαβε επίσης υπόψη ιστορικά στοιχεία και αρχαία κείμενα. Οι πρώτες χριστιανικές πηγές χρησιμοποιούν τις ελληνικές λέξεις στέφανος και πλέκω, οι οποίες υποδηλώνουν πλεγμένο στεφάνι και όχι καπέλο, υποδηλώνοντας μια παρωδία βασιλικών στεμμάτων και όχι κράνος βασάνων.
Περαιτέρω υποστήριξη προήλθε από το Sudarium του Οβιέδο, ένα ξεχωριστό ύφασμα που πιστεύεται ότι κάλυπτε το πρόσωπο του Ιησού.
Με διαστάσεις 33 επί 20 ίντσες και στεγασμένο στον Καθεδρικό Ναό του Οβιέδο στην Ισπανία, περιέχει κηλίδες αίματος που μοιάζουν με το κεφάλι ενός σταυρωμένου άνδρα.
Τα μοτίβα αίματος και στα δύο λείψανα αντιστοιχούσαν σε μια στενή ζώνη τραυμάτων, γεγονός που συνάδει με ένα στέμμα σε σχήμα δακτυλίου και όχι με μια δομή που έμοιαζε με θόλο. «Η γεωμετρική ανάλυση καταδεικνύει τη συμβατότητα των κυκλικών τμημάτων», έγραψε ο Grasso.
Ακόμα και με προηγμένη μοντελοποίηση και στατιστική ανάλυση σχήματος, η έρευνα παραμένει επιφυλακτική.
Τα ευρήματα ευθυγραμμίζονται με ιστορικά και γλωσσολογικά στοιχεία και μπορεί να βοηθήσουν τους ιστορικούς να επανερμηνεύσουν τις απεικονίσεις του Πάθους, υποδηλώνοντας ότι το όργανο της ψεύτικης στέψης του Ιησού δεν ήταν ένα πλήρες στέμμα, αλλά ένα σκληρό, γεμάτο αγκάθια στεφάνι που περιέβαλλε το κεφάλι Του.
