Μπορεί και να έμαθαν…

Του Δημήτρη Καπράνου..Ο ελληνικός λαός, μπορεί να έχει του κόσμου τα στραβά.

Έχει, όμως, το προσόν να φτιάχνει παροιμίες, γνωμικά και λοιπά παρεμφερή, για κάθε περίσταση.

Ένα από αυτά λέει “Βάζω τα χεράκια μου και βγάζω τα ματάκια μου” ή “Βγάζω τα μάτια μου με τα δικά μου χέρια”.

Όσο νά’ ναι, υπάρχει και η παράδοση του Οιδίποδα, που μπορεί να θεωρηθεί  ο πρώτος διδάξας.

Η Ελλάς, λοιπόν, που παράγει όλα τούτα τα νόστιμα, αρέσκεται να βγάζει τα ματάκια της με τα χέρια της. Το έχει πράξει πολλές φορές, κυρίως μέσω του διχασμού, μέσω του κοινωνικού αυτοματισμού και-κατά κόρον- μέσω των πολιτικών της κομμάτων.

Η εμπορική Ναυτιλία, μεταφορικώς, θα μπορούσε να θεωρηθεί ως ένα από τα δύο “μάτια” της χώρας. Το άλλο είναι ο Τουρισμός.

Είναι οι περίφημοι “Άδηλοι πόροι”, που επί σειρά ετών, είτε “ξελασπώνουν” είτε κρατούν όρθια είτε δίνουν το φιλί της ζωής στην παραπαίουσα οικονομία.

Την εμπορική Ναυτιλία, από καταβολής κόσμου, την διαφεντεύουν πλοιοκτήτες. Εδώ και πολλά χρόνια, οι περισσότεροι πλοιοκτήτες, κάποια στιγμή, πλουτίζουν., Κάποια άλλη στιγμή, μπορεί να βρεθούν στην ψάθα.

Οι ελληνικές κυβερνήσεις-πλην ελαχίστων εξαιρέσεων- δεν αισθάνονται άνετα απέναντι στην πλοιοκτησία.

Οι “δεξιές” κυβερνήσεις, αισθάνονται περίεργα, επειδή η αντιπολίτευση τους λέει ότι είναι “άνθρωποι των εφοπλιστών”.

Οι “αριστερές” κυβερνήσεις, με το που καταλαμβάνουν την εξουσία, θέλουν να “καταργήσουν τα εφοπλιστικά προνόμια”.

Ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, είχε αντιληφθεί τη σημασία της Ναυτιλίας, ή οποία,  όταν ανέλαβε πρωθυπουργός, το 1955, έπαιρνε τα επάνω της, με τα Liberties. Βεβαίως, δεν ξέφυγε και εκείνος από την “πεπατημένη” και το 1975, όταν επέστρεψε δριμύτερος, κατέστρεψε την δυναστεία Ανδρεάδη! Στάθηκε, όμως, κοντά στην πλοιοκτησία και εκείνη, δια του Αντώνη Χανδρή, ανταποκρίθηκε όταν της ζήτησε περαιτέρω συνδρομή.

Ο Ανδρέας Παπανδρέου, που κατέπλευσε με ζιβάγκο και σοσιαλισμό, όταν κατάλαβε τί πήγαιναν να του σκαρώσουν οι “σοσιαλιστές” του ΠΑΣΟΚ, έβαλε στον Πειραιά τον Γιώργο Κατσιφάρα και “καθάρισε”.

Το 1985, πήγαν πάλι να τον “τουμπάρουν” αλλά με την παρέμβαση του Ιωάννη Ζίγδη, το ΥΕΝ παρέμεινε ακλόνητο και αμετακίνητο.

Η κυβέρνηση Μητσοτάκη στήριξε τη Ναυτιλία, αν και οι επιλογές της δεν ήταν πάντα οι καλύτερες.

Η κυβέρνηση Σημίτη, παρά το ότι ο ίδιος δεν ανέπτυξε σχέσεις με τον εφοπλισμό, στάθηκε καλά απέναντι στη Ναυτιλία, όπως και η κυβερνήσεις του Κώστα Καραμανλή, ο οποίος έδειξε ιδιαίτερο ενδιαφέρον και εκτίμηση για τον κλάδο.

Ο Γιώργος Παπανδρέου έκανε τη Ναυτιλία ¨”ταραντέλα”! Μετέτρεψε το ΥΕΝ σε “ακορντεόν”, το έκλεισε, το άνοιξε, το υποβάθμισε, το τριχοτόμησε, το ξεκοίλιασε ,μέχρι που έφυγε και ο ίδιος πυξ-λαξ!

Η κυβέρνηση Παπαδήμου έφερε στο ΥΡΕΝ τον Άδωνι Γεωργιάδη, που αποδείχθηκε “λίρα εκατό”, αλλά έμεινε λίγο.

Η κυβέρνηση Σαμαρά προσπάθησε, αλλά υπό συνθήκες άγριες και δύσκολες. Επέβαλε, όμως, την έκτακτη εισφορά και την “πέραδσε” αιφνιδίως με Νόμο!

Μέχρι που φθάσαμε στον ΣΥΡΙΖΑ, ο οποίος μπήκε φουριόζος, με τον Θοδωρή Δρίτσα να μιλάει για “Κρατικό φορέα Ακτοπλοΐας” , να αναφέρεται σε “κατάργηση των προνομίων” και άλλα, τα οποία κατά καιρούς ακούγαμε και από τον Σόιμπλε ή την Λαγκάρντ!

-Πώς τα βλέπεις τα πράγματα με τον ΣΥΡΙΖΑ; μες ρωτούσαν φίλοι, παράγοντες της Ναυτιλίας.

-Θα μάθει και θα μάθει γρήγορα! απαντούσα.

-What are they going to do these radicals? με ρωτούσαν ξένοι φίλοι.

– It will take sometime, but they will understand!απαντούσα

Είπαν πολλά, απείλησαν, φώναξαν, έκαναν τον σαματά τους, μέχρι που βγήκε ο επιμελώς αξύριστος εφοριακός υπουργός Οικονομικών και είπε: “Δεν είναι δυνατόν να συζητάμε για επιβάρυνση του ναυτιλιακού τομέα στην Ελλάδα, όταν τα στοιχεία αποδεικνύουν περίτρανα ότι υπάρχουν πολλές ευρωπαϊκές χώρες που έχουν ευνοϊκότερο φορολογικό καθεστώς για τη ναυτιλία τους. Πρόθεση  της κυβέρνησης είναι  να προωθήσει ρυθμίσεις για τη φορολογία της ναυτιλίας προς την κατεύθυνση της ελάφρυνσής της”.

Μπορεί να μην έμαθαν γρήγορα, αλλά έμαθαν…