Ο λόγος για το κουνέλι Omiltemi, το οποίο ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη λόγω της μικρής και μαύρης φουσκωτής ουράς του
Ένα είδος κουνελιού, το οποίο είναι ενδημικό στο Μεξικό, παρατηρήθηκε ξανά για πρώτη φορά μετά από 120 χρόνια, μετά από χρόνια αναζήτησης και επιμονής από βιολόγους.
Το 2017, ο οργανισμός «Re:Wild» δημιούργησε μια ειδική αποστολή διατήρησης που ονομάζεται «25 Most Wanted Lost Species» (Τα 25 πιο καταζητούμενα χαμένα είδη), η οποία επικεντρώνεται σε είδη που έχουν χαθεί για την επιστήμη.
Κατά τη διάρκεια αυτών των ετών, ο οργανισμός έχει εντοπίσει 13 από αυτά τα είδη, τα οποία κυμαίνονται από μύκητες και έντομα έως και ελάφια.
Η πιο πρόσφατη επιτυχία αυτής της αποστολής ήταν το κουνέλι Omiltemi, το οποίο ξεχωρίζει από τα υπόλοιπα είδη λόγω της μικρής και μαύρης φουσκωτής ουράς του. Αυτό το αινιγματικό κουνέλι εθεάθη για τελευταία φορά από επιστήμονες το 1904 και θεωρούνταν εξαφανισμένο, αλλά μετά από μια πενταετή αναζήτηση στην οροσειρά Sierra Madre del Sur του Μεξικού, είναι σαφές ότι το μικρό αυτό ζωάκι είναι αναμφίβολα ακόμα ανάμεσά μας.
«Το γεγονός ότι έχουν περάσει 100 χρόνια και κανένας άλλος επιστήμονας δεν είχε δει ζωντανό ένα κουνέλι [Omiltemi] είναι απίστευτο», δήλωσε ο José Alberto Almazán-Catalán, βιολόγος που ηγήθηκε της αναζήτησης. «Είναι εντελώς διαφορετικό από ένα συνηθισμένο κουνέλι και ήμουν εντελώς έκπληκτος και πολύ χαρούμενος που είχα την ευκαιρία να δω ένα».

Re:Wild
Όπως σε κάθε προσπάθεια αναζήτησης ενός είδους, ο Almazán ξεκίνησε από την τελευταία γνωστή θέση όπου εθεάθη το κουνέλι. Το 1904, το συγκεκριμένο σημείο, ήταν μια αγροτική περιοχή, αλλά τώρα είναι ένα δάσος στην άκρη του Chilpancingo, της πρωτεύουσας της πολιτείας Guerrero με πληθυσμό πάνω από 200.000 άτομα.
Μόλις έφτασε εκεί ο Almazán και η ομάδα του, συνάντησαν ένα είδος κυνηγών, οι οποίοι είχαν δει το κουνέλι πολύ πρόσφατα και συγκεκριμένα στα πιάτα τους.
Ευτυχώς, το κουνέλι Omiltemi αναπαράγεται εύκολα και παρά το γεγονός ότι δεν έχει παρατηρηθεί από επιστήμονες από το 1904 και είναι ένα ζώο με εξαιρετικά περιορισμένο εύρος εξάπλωσης, ο πληθυσμός του είδους έχει καταφέρει να αναπληρωθεί, έτσι ώστε οι ντόπιοι να το κυνηγούν περιστασιακά για τροφή.
Κατά τη διάρκεια της έρευνας, οι βιολόγοι μίλησαν με τους κυνηγούς, οι οποίοι συμφώνησαν ότι αν το είδος κινδύνευε να εξαφανιστεί, θα άλλαζαν τις συνήθειες κυνηγιού τους για να διασφαλίσουν ότι αυτό το ζωάκι δεν θα χανόταν για πάντα.