Με κομμένη την ανάσα παρακολουθεί η διεθνής κοινότητα τα παρεπόμενα έπειτα από την «τρελή» κλοπή στο Λούβρο. Η γαλλική αστυνομία προσπαθεί να λύσει το «παζλ» της ληστείας και οι ειδικοί αναλύουν όλες τις πιθανές εκδοχές για την τύχη των κλοπιμαίων.
Υπάρχει ένα αρκετά ευρύ φάσμα υποθέσεων σχετικά με τους παράνομους διαύλους στους οποίους θα μπορούσαν να καταλήξουν τα κοσμήματα του θησαυρού της Γαλλίας που εξαφανίστηκαν από το Λούβρο το πρωί της Κυριακής, από μια συμμορία που έδρασε ενώ το μουσείο ήταν ήδη γεμάτο επισκέπτες.
Τι λέει ιδιοκτήτρια οίκου δημοπρασιών
Ωστόσο, η θεαματική αυτή ενέργεια προκαλεί αμηχανία στους ειδικούς, διότι «πρόκειται για πολύτιμους λίθους τόσο αναγνωρίσιμους που είναι αδιανόητο να διατεθούν μέσω νόμιμων διαύλων». Και όχι μόνο αυτό: ακόμη και η κλοπή κατόπιν παραγγελίας δεν θεωρείται πιθανή εκδοχή από την Carlotta Mascherpa, ειδική σε παλιά έργα τέχνης και διευθύντρια του ιταλικού υποκαταστήματος της Lempertz, του παλαιότερου ιδιωτικού οίκου δημοπρασιών στον κόσμο.
«Όσο ρομαντική και γραφική και αν είναι αυτή η υπόθεση, αναρωτιέμαι ποιος συλλέκτης θα μπορούσε να φανταστεί να πάρει τέτοια αντικείμενα, σύμβολα ενός από τα πιο συζητημένα εγκλήματα στον κόσμο από τα ΜΜΕ», λέει η ειδικός στο ιταλικό δίκτυο Ilfattoquotidiano.it
Ποια θα μπορούσε λοιπόν να είναι η λύση της υπόθεσης;
Προς το παρόν δεν υπάρχει τρόπος να επαναφερθούν τα έργα στην αγορά, οπότε ο μόνος τρόπος για να ληφθεί ανταμοιβή είναι να ζητηθούν λύτρα.
Κάποιοι υποθέτουν ότι θα γίνει πώληση «σε κομμάτια» των μεμονωμένων πολύτιμων λίθων. Τέτοια κοσμήματα δεν θα μπορούν ποτέ να παρουσιαστούν νόμιμα με κανέναν τρόπο, ακόμη και αν αποσυναρμολογηθούν. Είναι τόσο αναγνωρίσιμα που καθιστούν αδύνατη μια τέτοια επιχείρηση.
Το προσπάθησαν και οι εγκληματίες που διέπραξαν τη ληστεία στην εικαστική εκθέση Tefaf του Μάαστριχτ το 2022: έκλεψαν κοσμήματα αξίας μεταξύ 20 και 40 εκατομμυρίων ευρώ με μια ενέργεια ενός λεπτού. Τα αποσυναρμολόγησαν και διέθεσαν μεμονωμένα τα πετράδια σε όλο τον κόσμο. Πέρασε κάποιος χρόνος, αλλά τα κοσμήματα ανακτήθηκαν εν μέρει. Ο μόνος δρόμος που απομένει σε αυτούς τους εγκληματίες είναι να λιώσουν τα μέταλλα και να κόψουν τις πέτρες, αλλά προφανώς θα υποστούν τεράστια απώλεια αξίας. Εξάλλου, υπάρχουν διάφορα προηγούμενα περιστατικά με εντυπωσιακές ληστείες που κατέληξαν στη δυσκολία πώλησης των κλοπιμαίων.
Η Carlotta Mascherpa έδωσε ακόμη ένα παράδειγμα:
«Σκέφτομαι τις κλοπές στο Palazzina di Caccia di Stupinigi, στο Τορίνο, και στο κάστρο της Δρέσδης, στο Grünes Gewölbe, μια ληστεία παρόμοια από πολλές απόψεις με αυτή του Λούβρου, επειδή αφορούσε τον θησαυρό του Αυγούστου Β’ με αξία της τάξης των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ. Τελικά, οι κλέφτες διαπραγματεύτηκαν με τις αρχές, μέσω των δικηγόρων τους, την επιστροφή σχεδόν του συνόλου των κοσμημάτων, με αντάλλαγμα τη μείωση της ποινής. Συχνά δεν υπάρχουν λογικοί δίαυλοι διακίνησης, ακόμη και παράνομοι, για κλοπιμαία που “καίνε”».
Σε ορισμένες περιπτώσεις, στο παρελθόν, τα λάφυρα έχουν εγκαταλειφθεί. Η ειδικός ερωτήθηκε από το ιταλικό μέση αν είναι υπάρχει αυτή η πιθανότητα.
«Ναι, και δεν είναι απίθανο. Αυτό συνέβη, για παράδειγμα, με το “Πορτρέτο κυρίας” του Gustav Klimt, που εκλάπη στην Πιατσέντσα το 1997 και στη συνέχεια βρέθηκε το 2019 μέσα στο ίδιο μουσείο. Όταν κατανοούμε ότι υπάρχει απόλυτη απουσία αγοράς, είναι μια υπόθεση που πρέπει να ληφθεί υπόψη. Πρέπει να πούμε ότι, δυστυχώς, στην περίπτωση πολύτιμων αντικειμένων όπως κοσμήματα, δηλαδή με χρυσό και πολύτιμους λίθους, είναι ακόμη πιο εύκολο να καταστραφούν: μια τρομακτική προοπτική, λαμβάνοντας υπόψη την ιστορική αξία αυτών των αντικειμένων. Στην περίπτωση της Δρέσδης, οι αρχές έφτασαν στο σημείο να απευθύνουν έκκληση στους εγκληματίες, καλώντας τους να αποφύγουν την καταστροφή του λάφυρου», επισήμανε η ειδικός.
Είναι δυνατόν να αποδοθεί οικονομική αξία στα κοσμήματα που εκλάπησαν από το Λούβρο; Η κ. Mascherpa έχει απάντηση και για αυτό:
«Συνολικά είναι ανεκτίμητα, αλλά τα μεμονωμένα πετράδια έχουν προφανώς αξία της τάξης των εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ (ο επιμελητής του Λούβρου εκτίμησε την αξία τους σε 88 εκατομμύρια, σ.σ.). Ωστόσο, παραμένει μια τρελή πράξη, διότι η ληστεία, όπως είπα, δεν φαίνεται να έχει οικονομικό νόημα, δεδομένης της δυσκολίας να πουληθεί το κλοπιμαίο. Αν και τέτοιου είδους επιχειρήσεις δεν είναι τόσο σπάνιες όσο μπορεί να νομίζει κανείς. Το 2015, μια συμμορία επαγγελματιών έκλεψε 17 έργα από το μουσείο Castelvecchio στη Βερόνα, αξίας περίπου 15 εκατομμυρίων ευρώ: και σε εκείνη την περίπτωση, τα έργα βρέθηκαν εγκαταλελειμμένα στην Ανατολική Ευρώπη, επειδή η κλοπή δεν είχε νόημα από εμπορική άποψη. Ομοίως, θα χαρακτήριζα παράλογη την ιδέα μιας πολιτικής πράξης που ακούστηκε αυτές τις μέρες, παρόλο που είναι αλήθεια ότι στη Γαλλία, τους τελευταίους μήνες, έχουν σημειωθεί άλλες δύο παρόμοιες πράξεις».
Στη συνέχεια η ειδικός ερωτήθηκε αν πρόκειται για μια αγορά στην οποία δραστηριοποιούνται συμμορίες από συγκεκριμένες χώρες.
«Όχι, υπάρχουν εγκληματίες τέχνης σε κάθε γωνιά του κόσμου. Μόνο όσον αφορά τα ασιατικά αντικείμενα υπάρχουν ομάδες που ειδικεύονται στη Μέση Ανατολή. Όπως και οι δράστες της κλοπής στη Δρέσδη, οι οποίοι ήταν μεσανατολικής καταγωγής, αν και γερμανικής υπηκοότητας», απάντησε.
