Η σημερινή μέρα (28/11) επεφύλασσε μία σημαντική εξέλιξη, με ισχυρό αποτύπωμα στα διεθνή φόρα, καθώς ανακοινώθηκε με κάθε επισημότητα η υποψηφιότητα του υπουργού Οικονομικών, Κυριάκου Πιερρακάκη, για την προεδρία του Eurogroup.
Η θέση προέδρου του Eurogroup είναι εξαιρετικά κρίσιμη, καθώς ο επικεφαλής εκπροσωπεί τους υπουργούς Οικονομικών σε διεθνή φόρουμ όπως η G7, το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο και η Παγκόσμια Τράπεζα, ενώ, συντονίζει τις οικονομικές πολιτικές της Ευρωζώνης.
«Μάχη» για δύο – Αυτός είναι ο «αντίπαλος» του Πιερρακάκη
Στην επίσημη ανακοίνωση του Eurogroup, υπογραμμίζεται ότι δύο υπουργοί υπέβαλαν υποψηφιότητα για την προεδρία: Ο κ. Πιερρακάκης και ο Βίνσεντ Φαν Πέτεγκεμ, αντιπρόεδρος της κυβέρνησης και υπουργός Προϋπολογισμού του Βελγίου, αρμόδιος για τη Διοικητική Απλούστευση.
Ο Φαν Πέτεγκεμ έχει μία επιτυχημένη ακαδημαϊκή καριέρα ως καθηγητής Διαχείρισης Επιχειρήσεων και διευθυντής Καινοτομίας στην Εκπαίδευση στη Σχολή Επιχειρήσεων EDHEC του Λιλ, όταν ορκίστηκε μέλος της Βουλής των Αντιπροσώπων για το Χριστιανοδημοκρατικού και Φλαμανδικού Κόμματος, το 2016.
Κατάφερε να αφήσει το στίγμα του ως εκπροσώπου του κόμματος στην Επιτροπή Εξωτερικών Σχέσεων, την Επιτροπή Έρευνας Kazachgate και την Ομάδα Εργασίας για την Πολιτική Ανανέωση.
Ύστερα από μία εκλογική νίκη, έγινε Δήμαρχος του Ντε Πίντε, πρώην Δήμου που βρισκόταν στην επαρχία Ανατολικής Φλάνδρας του Βελγίου, το 2019. Την ίδια χρονιά, ανέλαβε τη θέση του Φλαμανδού βουλευτή, μέχρι που ορκίστηκε ως αναπληρωτής πρωθυπουργός για το κόμμα και υπουργός Οικονομικών στην ομοσπονδιακή κυβέρνηση του Αλεξάντερ Ντε Κρόο την 1η Οκτωβρίου 2020.
Ο Βίνσεντ Φαν Πέτεγκεμ έγινε γνωστός από την αρχή της θητείας του για τις τολμηρές του μεταρρυθμίσεις. Στο πρώτο μέρος της θητείας του, πολλές προσπάθειες είχαν στόχο την υποστήριξη οικογενειών, μονογονεϊκών νοικοκυριών και επιχειρήσεων εν μέσω της πανδημίας αλλά και της ενεργειακής κρίσης.
Αυτά δεν τον εμπόδισαν να εφαρμόσει και μεταρρυθμίσεις για ένα σύγχρονο και δικαιότερο φορολογικό σύστημα. Για παράδειγμα, εισήγαγε τη «μίνι φορολογική μεταρρύθμιση», όπου μία μείωση φόρου στην εργασία συνδυάζεται με αυξημένους φόρους στη ρύπανση και τον πλούτο.
Δεσμεύτηκε, επίσης, για σειρά μέτρων κατά της φοροδιαφυγής, την ενίσχυση της βελγικής κρατικής επενδυτικής εταιρείας FPIM και την «πράσινη» ανανέωση του στόλου εταιρικών οχημάτων.
Ακόμη, είναι αναγνωρισμένη φιγούρα σε διεθνές επίπεδο. Υπήρξε πρωτοπόρος στην εξεύρεση συναίνεσης σε επίπεδο ΟΟΣΑ και Ευρωπαϊκής Ένωσης για την εισαγωγή ενός παγκόσμιου ελάχιστου φόρου για πολυεθνικές και μία μεταρρύθμιση του Συμφώνου Σταθερότητας και Ανάπτυξης.
Πότε και πώς εκλέγεται ο νέος πρόεδρος
Η εκλογή του νέου επικεφαλής θα πραγματοποιηθεί από τους υπουργούς Οικονομικών των 20 κρατών της Ευρωζώνης στην επόμενη συνεδρίαση του θεσμού, την 11η Δεκεμβρίου, στις Βρυξέλλες, με κάθε χώρα να έχει ίσο δικαίωμα ψήφου.
Ο επικεφαλής εκλέγεται με απλή πλειοψηφία των υπουργών του Eurogroup, σύμφωνα με το Πρωτόκολλο 14 της Συνθήκης, δηλαδή με τουλάχιστον 11 από τις 20 ψήφους.
Αν κανένας από τους υποψηφίους δεν λάβει τουλάχιστον αυτήν την απλή πλειοψηφία στο τέλος του πρώτου γύρου ψηφοφορίας, οι υποψήφιοι θα έχουν τότε την ευκαιρία να αποσύρουν την υποψηφιότητα. Η ψηφοφορία θα συνεχιστεί μέχρι να επιτευχθεί απλή πλειοψηφία για έναν από τους υποψηφίους.
Οποιοσδήποτε υπουργός με αρμοδιότητα στα οικονομικά από κράτος – μέλος της Ευρωζώνης μπορεί να εκλεγεί πρόεδρος του Eurogroup. Ο υποψήφιος πρέπει να είναι εν ενεργεία μέλος κατά την εκλογή.
Ο πρόεδρος είναι εν ενεργεία υπουργός Οικονομικών και συνεχίζει να ασκεί κανονικά τα εθνικά του καθήκοντα, ενώ, εκλέγεται για θητεία δυόμισι ετών και αυτή μπορεί να ανανεωθεί.
Στο πλαίσιο του Eurogroup, ο επικεφαλής έχει τον κεντρικό ρόλο του συντονιστή και του διαμορφωτή της ατζέντας. Προεδρεύει στις συνεδριάσεις, καθορίζει τα θέματα προς συζήτηση και διασφαλίζει τη συνέχεια του έργου της Ευρωζώνης. Επιπλέον, καταρτίζει το μεσοπρόθεσμο και μακροπρόθεσμο πρόγραμμα εργασιών και παρακολουθεί την υλοποίηση των αποφάσεων.
Η σημασία του θεσμού και η ιστορική πρώτη συνεδρίαση
Το Eurogroup είναι ένα ανεπίσημο όργανο που δημιουργήθηκε το 1997, στο οποίο οι υπουργοί των κρατών – μελών της Ευρωζώνης συζητούν θέματα σχετικά με τις κοινές ευθύνες των χωρών όσον αφορά το ευρώ.
Η κύρια αποστολή του είναι να διασφαλίζει στενή συντονισμό των οικονομικών πολιτικών μεταξύ των χωρών – μελών και στόχο του αποτελεί, επίσης, να προάγει τις συνθήκες για ισχυρότερη οικονομική ανάπτυξη και είναι υπεύθυνο για την προετοιμασία των συναντήσεων της Συνόδου Κορυφής για το ευρώ και για την παρακολούθηση αυτών. Συνήθως συνεδριάζει μία φορά τον μήνα, την παραμονή της συνεδρίασης του Συμβουλίου Οικονομικών και Χρηματοοικονομικών Υποθέσεων.
Η πρώτη συνεδρίαση του Eurogroup πραγματοποιήθηκε την 4η Ιουνίου 1998 στο Λουξεμβούργο.
Ο πρώτος πρόεδρος του Eurogroup ήταν ο Ζαν – Κλοντ Γιούνκερ. Τον διαδέχθηκαν οι Γερούν Ντάισελμπλουμ, Μάριο Σεντένο και Πασκάλ Ντόναχιου, ο οποίος εκλέχθηκε πρόεδρος για πρώτη φορά την 9η Ιουλίου 2020.
Ο Ντόναχιου παραιτήθηκε τη 18η Νοεμβρίου 2025. Από τότε, ο Μάκης Κεραυνός, υπουργός Οικονομικών της Κυπριακής Δημοκρατίας, υπηρετεί ως υπηρεσιακός επικεφαλής.
Πιερρακάκης: «Η Ευρώπη αντιμετωπίζει κοινές ανάγκες» – Οι τέσσερις άξονες που προτείνει
Σε επιστολή του, ο κ. Πιερρακάκης παρουσίασε την πρόταση για ένα Eurogroup ικανό να οδηγήσει την Ευρώπη με ενότητα, ταχύτητα και διορατικότητα, ώστε να γίνει πιο ανταγωνιστική και ανθεκτική στις προκλήσεις της επόμενης δεκαετίας.
Μεταξύ άλλων, τονίζει ότι «στην Ευρώπη δεν έλειψε ποτέ η ανάλυση, αλλά τώρα χρειαζόμαστε συντονισμένη εφαρμογή. Οι προτεραιότητες είναι ξεκάθαρες και το ερώτημα που τίθεται, είναι εάν μπορούμε να δράσουμε με σαφήνεια, ταχύτητα και ενότητα, ενώ, σημειώνει πως «εάν μου ανατεθεί αυτή η ευθύνη, θα προτείνω τέσσερις κοινές προτεραιότητες και μία κατευθυντήρια αρχή για να διαμορφώσουμε το έργο μας».
Ολόκληρη η επιστολή του Κυριάκου Πιερρακάκη:
Αγαπητοί συνάδελφοι,
Σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή για την Ευρώπη, το ζητούμενο που έχουμε να αντιμετωπίσουμε, είναι πώς το Eurogroup μπορεί να εξελιχθεί ώστε να ανταποκριθεί στις προκλήσεις που βρίσκονται μπροστά μας. Στην Ευρώπη, δεν έλειψε ποτέ η ανάλυση, αλλά τώρα χρειαζόμαστε συντονισμένη εφαρμογή. Οι προτεραιότητες είναι ξεκάθαρες και το ερώτημα που τίθεται, είναι εάν μπορούμε να δράσουμε με σαφήνεια, ταχύτητα και ενότητα.
Για πολύ καιρό, οι συζητήσεις μας διαμορφώνονταν γύρω από παλιές διαχωριστικές γραμμές Βορράς και Νότος, Ανατολή και Δύση, «λιτότητα» και «ευελιξία». Αυτές οι γραμμές κάποτε πλαισίωναν τις δημοσιονομικές συζητήσεις, αλλά πλέον δεν ανταποκρίνονται στη φύση των προκλήσεων που αντιμετωπίζουμε.
Σήμερα, η Ευρώπη αντιμετωπίζει κοινές ανάγκες: Την ενίσχυση της αμυντικής μας ικανότητας, την ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς, τη διασφάλιση της τεχνολογικής κυριαρχίας και την προώθηση της καινοτομίας και της ανταγωνιστικότητας σε μια εποχή εντεινόμενου παγκόσμιου ανταγωνισμού.
Αυτές οι πιέσεις είναι συστημικές κι όχι περιφερειακές, δομικές κι όχι ιδεολογικές. Επομένως, η παρούσα συγκυρία απαιτεί ένα πλαίσιο συντονισμού πιο συνεκτικό, μεθοδικά διαμορφωμένο και με σαφή στρατηγικό προσανατολισμό.
Η γεωπολιτική αβεβαιότητα της εποχής μας, που επιδεινώνεται από την εισβολή της Ρωσίας στην Ουκρανία και τις αυξανόμενες εντάσεις στην ευρύτερη γειτονιά μας, ενδυναμώνει την ανάγκη για ενότητα και ανθεκτικότητα. Η Ευρώπη δεν μπορεί να επιτρέψει στον εαυτό της να αφεθεί στην αυταρέσκεια. Πρέπει να ενισχύσουμε συλλογικά τα οικονομικά, χρηματοπιστωτικά και δημοκρατικά μας θεμέλια.
Με αυτό το πνεύμα και με πλήρη σεβασμό στις κοινές μας ευθύνες, θα ήθελα να υποβάλω την υποψηφιότητά μου για την προεδρία του Eurogroup.
Υπό την ηγεσία του Πασκάλ Ντόναχιου, το Eurogroup έχει αναδείξει την αξία της εμπιστοσύνης, του πραγματισμού και της συναίνεσης. Αν εκλεγώ, θα διασφαλίσω τη συνέχεια αυτού του έργου, επιδιώκοντας ακόμα μεγαλύτερη σαφήνεια και οργάνωση στο επόμενο στάδιο.
Ως υπουργοί Οικονομικών, ο καθένας από εμάς έχει αντλήσει διδάγματα από τις εθνικές του εμπειρίες και η δύναμή μας έγκειται στο να συνθέσουμε αυτά τα διδάγματα με πιο στοχευμένο και διαφανή τρόπο, διασφαλίζοντας ότι οι συλλογικές μας αποφάσεις μεταφράζονται σε ουσιαστικά αποτελέσματα για τους πολίτες μας.
Αν μου ανατεθεί αυτή η ευθύνη, θα προτείνω τέσσερις κοινές προτεραιότητες και μία κατευθυντήρια αρχή για να διαμορφώσουμε το έργο μας:
– Ένωση Αποταμιεύσεων και Επενδύσεων (SIU) – Απελευθέρωση ευρωπαϊκών κεφαλαίων και επενδύσεων
Η Ευρώπη αποταμιεύει σε επίπεδα συγκρίσιμα με αυτά των Ηνωμένων Πολιτειών, αλλά επενδύει διαρθρωτικά λιγότερο. Τα κεφάλαια υπάρχουν, αλλά παραμένουν εγκλωβισμένα σε εθνικά πλαίσια που κατακερματίζουν τη ρευστότητα και αποδυναμώνουν την αγορά.
Για να το αντιμετωπίσουμε, η Ευρώπη πρέπει να απελευθερώσει τα κεφάλαιά της εμβαθύνοντας την χρηματοπιστωτική της ολοκλήρωση, ενισχύοντας τη διασυνοριακή ρευστότητα και υποστηρίζοντας τη φυσική ενοποίηση και συνεργασία που ήδη εξελίσσεται στα τραπεζικά και χρηματιστηριακά οικοσυστήματα, όπου τέτοιες εξελίξεις ενισχύουν την ανθεκτικότητα και το βάθος τη αγοράς.
Χρέος μας είναι να διασφαλίσουμε ότι οι συνθήκες επιτρέπουν σε αυτή την εξέλιξη να προχωρήσει σε κλίμακα με τρόπο που να ενδυναμώνει τη χρηματοοικονομική αρχιτεκτονική της Ευρώπης.
Ένα ενισχυμένο χρηματοπιστωτικό περιβάλλον θα ενίσχυε σημαντικά την ικανότητα της Ευρώπης να χρηματοδοτήσει την πράσινη μετάβαση, τον ψηφιακό μετασχηματισμό, την αμυντική ετοιμότητα και την καινοτομία, μειώνοντας παράλληλα την εξάρτηση από μη ευρωπαϊκά κεφάλαια. Αυτή η δουλειά πρέπει να βασιστεί σε στέρεα μακροοικονομικά θεμέλια και με πλήρη σεβασμό στο δημοσιονομικό πλαίσιο, που είναι καθοριστικό για την εμπιστοσύνη και τη βαθύτερη ολοκλήρωση.
Αυτός είναι ο λόγος για τον οποίο ο Μάριο Ντράγκι έθεσε αυτή την πολιτική προτεραιότητα στο επίκεντρο των συστάσεών του: όχι ως τεχνική βελτίωση, αλλά ως στρατηγική αναβάθμιση που είναι σε ευθυγράμμιση με τις μακροπρόθεσμες φιλοδοξίες της Ευρώπης.
Το Eurogroup είναι το φυσικό φόρουμ για την προώθηση αυτής της ατζέντας.
– Ολοκλήρωση και στρατηγική κατεύθυνση της ενιαίας αγοράς
Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς παραμένει ο ισχυρότερος «μοχλός» ανάπτυξης της Ευρώπης. Ωστόσο, ο κατακερματισμός εξακολουθεί να επιφέρει σημαντικά οικονομικά κόστη. Όπως έχει επανειλημμένα υπογραμμίσει το ΔΝΤ, οι ρυθμιστικές αποκλίσεις, τα διοικητικά βάρη και οι δυσκαμψίες των αγορών περιορίζουν την παραγωγικότητα και τις επενδύσεις σε ολόκληρη την Ένωση· μία πραγματικότητα που βιώνουμε άμεσα ως υπουργοί Οικονομικών.
Η απλούστευση διαδικασιών πρέπει συνεπώς να αποτελέσει ακόμη περισσότερο μια κοινή προτεραιότητα. Η Ευρώπη χρειάζεται πιο καθαρούς και προβλέψιμους κανόνες προκειμένου να μειώσει τα βάρη και να επιταχύνει τις επενδύσεις.
Η ολοκλήρωση της ενιαίας αγοράς πρέπει επίσης να συνδυαστεί με στοχευμένες στρατηγικές σε τομείς όπου η κλίμακα καθορίζει την ανταγωνιστικότητα: Τηλεπικοινωνίες, ψηφιακές υποδομές, πράσινες τεχνολογίες και προηγμένη μεταποίηση.
Η Ευρώπη διαθέτει κορυφαίο ανθρώπινο δυναμικό και επιχειρήσεις παγκόσμιας κλάσης, αλλά χάνει δυναμική χωρίς ενιαίο κανονιστικό πλαίσιο και συντονισμένες επενδύσεις.
Επιπλέον, ανάλυση της ΕΚΤ, την οποία ανέδειξε πρόσφατα η πρόεδρος (σ.σ. Κριστίν) Λαγκάρντ, έχει ποσοτικοποιήσει πώς ο κατακερματισμός περιορίζει την αποδοτικότητα των αγορών, αποδυναμώνει την παραγωγικότητα και μειώνει τις διασυνοριακές επενδύσεις. Η ευθυγράμμιση των χρηματοοικονομικών συνθηκών της ευρωζώνης με την πρόοδο της Ενιαίας Αγοράς είναι συνεπώς αναγκαία.
Ενώ το ECOFIN φέρει την κύρια ευθύνη, το Eurogroup μπορεί να διασφαλίσει ότι οι συνθήκες της Ευρωζώνης, η επενδυτική ικανότητα, η χρηματοπιστωτική ολοκλήρωση, οι παραγωγικές δυναμικές, στηρίζουν την πρόοδο της Ενιαίας Αγοράς. Αποστολή μας είναι να συμπληρώνουμε, όχι να αναπαράγουμε, το έργο του ECOFIN, διασφαλίζοντας ότι τα πλαίσια της ευρωζώνης επιτρέπουν στην ολοκλήρωση να εδραιωθεί.
– Το ψηφιακό ευρώ και η τεχνολογική κυριαρχία της Ευρώπης
Οι τεχνολογικές αλλαγές αναδιαμορφώνουν το παγκόσμιο νομισματικό και χρηματοπιστωτικό τοπίο. Η ψηφιακή ταυτότητα, η τεχνητή νοημοσύνη, οι υποδομές δεδομένων και τα συστήματα πληρωμών νέας γενιάς αποτελούν πλέον μέρος της βασικής αρχιτεκτονικής της ανταγωνιστικότητας και της νομισματικής σταθερότητας.
Το ψηφιακό ευρώ πρέπει να κατανοηθεί σε αυτό το στρατηγικό πλαίσιο. Η προοπτική του εκτείνεται πολύ πέρα από τις πληρωμές: μπορεί να ενισχύσει τον διεθνή ρόλο του ευρώ, να θωρακίσει τη νομισματική κυριαρχία της Ευρώπης στην ψηφιακή εποχή, να ενισχύσει την εμπιστοσύνη στο χρηματοπιστωτικό μας σύστημα και να διασφαλίσει ότι η Ευρώπη θα παραμείνει στην πρώτη γραμμή της ασφαλούς και διαλειτουργικής ψηφιακής χρηματοοικονομικής καινοτομίας.
Η ρυθμιστική πολιτική θα είναι πάντα απαραίτητη, αλλά πρέπει να σχεδιάζεται έτσι ώστε να ενθαρρύνει την καινοτομία με τον ρυθμό που απαιτούν οι σημερινές παγκόσμιες συνθήκες, διασφαλίζοντας ότι οι δικλείδες ασφαλείας εξελίσσονται παράλληλα και όχι εις βάρος της τεχνολογικής προόδου, και στηρίζονται σε έξυπνη διαχείριση κινδύνων που υποστηρίζει την καινοτομία διατηρώντας παράλληλα την ανθεκτικότητα.
Καθώς η τεχνολογία καθορίζει όλο και περισσότερο την παραγωγικότητα, τον ανταγωνισμό και τη χρηματοπιστωτική κυριαρχία, το Eurogroup θα πρέπει να ασχοληθεί πιο άμεσα με αυτά τα ζητήματα. Η ανθεκτικότητα του ευρώ στη δεκαετία που έρχεται θα εξαρτηθεί όχι μόνο από τη δημοσιονομική υπευθυνότητα, αλλά και από τη συλλογική μας ικανότητα να ενσωματώσουμε την τεχνολογική πρόοδο στην ευρωπαϊκή πολιτική οικονομία με αυτοπεποίθηση και στρατηγική διορατικότητα.
– Διαφύλαξη των οικονομικών θεμελίων της Ευρώπης
Η μακροπρόθεσμη ευημερία της Ευρώπης απαιτεί την ενίσχυση των διαρθρωτικών πυλώνων της οικονομικής μας αρχιτεκτονικής. Η μακροοικονομική σταθερότητα, τόσο η δημοσιονομική όσο και η χρηματοπιστωτική, αποτελεί τη βάση της αξιοπιστίας, των επενδύσεων και της βιώσιμης ανάπτυξης. Οι δημογραφικές αλλαγές και οι υστερήσεις στην παραγωγικότητα διαμορφώνουν περαιτέρω την αναπτυξιακή προοπτική και την ανταγωνιστικότητα της Ευρώπης.
Ένα Eurogroup που ασχολείται συστηματικά με αυτά τα διαρθρωτικά ζητήματα –σταθερότητα, δημογραφικό, παραγωγικότητα– θα βρίσκεται σε καλύτερη θέση να εξασφαλίσει τη μακροπρόθεσμη ισχύ της Ευρώπης. Η αξιοπιστία σε αυτό το πλαίσιο βασίζεται στη συνεχή δημοσιονομική υπευθυνότητα και στην δίκαιη και αυστηρή εφαρμογή των κοινών κανόνων μας.
Κατευθυντήρια αρχή: Ένα Eurogroup εστιασμένo, ευέλικτo και χωρίς αποκλεισμούς
Ένα στρατηγικό Eurogroup πρέπει επίσης να είναι επιχειρησιακό, καλά προετοιμασμένο, συμπληρωματικό προς το ECOFIN και επικεντρωμένο σε ζητήματα που αφορούν αποκλειστικά την Ευρωζώνη. Η αποφυγή αλληλεπικαλύψεων είναι απαραίτητη για τη διατήρηση του ρόλου του ως φόρουμ συντονισμού και προοπτικής για τη ζώνη του ευρώ.
Πρέπει να παραμείνουμε ανοιχτοί και χωρίς αποκλεισμούς, εξασφαλίζοντας χώρο για ειλικρινή ανταλλαγή απόψεων και κοινή ευθύνη. Το Eurogroup λειτουργεί καλύτερα όταν η προσωπική εμπιστοσύνη επιτρέπει ειλικρινείς συζητήσεις και συλλογικές αποφάσεις. Σε στιγμές κρίσης, πρέπει να είμαστε σε θέση να ενεργούμε με ταχύτητα, συνοχή και ενότητα.
Ένα λειτουργικό Eurogroup είναι αυτό που θέτει μία εστιασμένη, διάφανη ατζέντα και εξασφαλίζει ότι κάθε υπουργός μπορεί να συμβάλλει ουσιαστικά. Το καθήκον μας είναι να μετατρέψουμε τη συλλογική σοφία της Ευρώπης σε συλλογική δράση.
Κλείνοντας, η πρόσφατη ιστορία της Ελλάδας μάς υπενθυμίζει τι μπορεί να επιτύχει η Ευρώπη όταν ενεργεί από κοινού. Η γενιά μου διαμορφώθηκε από μια υπαρξιακή κρίση που μας δίδαξε τη δύναμη της ανθεκτικότητας, το κόστος του εφησυχασμού, την αναγκαιότητα των μεταρρυθμίσεων, και τη στρατηγική σημασία της ευρωπαϊκής αλληλεγγύης. Αυτές οι εμπειρίες αποτελούν τη βάση για την κατανόηση του ρόλου της Ευρώπης στη διαφύλαξη της σταθερότητας και την προώθηση της προόδου. Η ιστορία μας δεν είναι απλώς εθνική, είναι βαθιά ευρωπαϊκή.
Η Ευρώπη είναι ισχυρότερη όταν κινείται με ενιαίο σκοπό και ξεκάθαρη στρατηγική κατεύθυνση. Εάν μου ανατεθεί αυτή η ευθύνη, δεσμεύομαι να διασφαλίσω ότι το Eurogroup θα λειτουργεί ως συλλογικό όργανο για τη σταθερότητα, την ανταγωνιστικότητα και τη μακροπρόθεσμη ισχύ της Ευρώπης. Η ενίσχυση των θεμελίων του ευρώ, η ενίσχυση του παγκόσμιου ρόλου του και η προετοιμασία του για την επόμενη δεκαετία απαιτούν ενότητα, σύνεση και κοινό στρατηγικό όραμα.
Με βαθιά προσήλωση στο κοινό μας ευρωπαϊκό εγχείρημα, ζητώ με σεβασμό τη στήριξή σας για την υποψηφιότητά μου ως προέδρου του Eurogroup, ώστε μαζί να διαμορφώσουμε μία Ευρωζώνη ισχυρή, σταθερή και έτοιμη για το μέλλον προς όφελος των πολιτών μας».
