Χθες το πρωί, το Αυτόφωρο Μονομελές Πλημμελειοδικείο Θεσσαλονίκης, έκρινε ως αθώος έναν 27χρονο, κατηγορούμενο για προσέλκυση ανηλίκου για γενετήσιους λόγους.
Ο άνδρας, που όπως ο ίδιος παραδέχθηκε στο παρελθόν είχε καταδικασθεί για βιασμό 15χρονης, είχε συλληφθεί μετά από καταγγελία που έκανε στην αστυνομία ως θύμα «ληστείας» από ομάδα περίπου 20 ατόμων την ώρα που συναντήθηκε με μια ανήλικη στην Πολίχνη Θεσσαλονίκης.
Σύμφωνα με την απολογία του είχε προηγηθεί επικοινωνία με την ανήλικη μέσω πλατφόρμας κοινωνικής δικτύωσης, σημειώνοντας: «Με προσέγγισε μέσω Facebook και μου ανέφερε ότι εκδίδεται. Έλεγε στην αρχή ότι είναι 14 ετών και στη συνέχεια 17. Μου έδειξε τον εαυτό της σε βίντεο. Από τα 70 ευρώ συμφωνήσαμε στα 10 ευρώ. Μου ζήτησε ραντεβού, συναντηθήκαμε και μου επιτέθηκαν. Την ώρα που με χτυπούσαν φώναζαν ότι είμαι «παιδεραστής». Ήταν ανήλικοι αυτοί που με χτύπησαν. Φορούσαν κουκούλες αλλά φαίνονταν τα πρόσωπα τους- δεν τους γνώριζα», ανέφερε ο 27χρονος. Περιγραφή που τοποθετεί το συγκεκριμένο περιστατικό, στο συνεχώς διογκούμενο φαινόμενο των ομάδων «κυνηγών παιδεραστών» που γνωρίζει άνοδο σε ολόκληρο τον κόσμο. Και πριν από την Πολίχνη, έχει ξανασυμβεί και στην χώρα μας, σε Κρήτη αλλά και την Αθήνα, στο οποίο μάλιστα συμμετείχε ο γνωστός Youtuber Κοψιάλης.
Ένα φαινόμενο που γιγαντώνεται διεθνώς
Το κίνημα των«κυνηγών παιδεραστών», περιγράφει ομάδες – ενηλίκων ή ανηλίκων – που υποδύονται ανήλικους για να εντοπίσουν υπόπτους για παιδεραστία, έχει εξελιχθεί σε παγκόσμιο φαινόμενο. Με έδρα κυρίως τις ΗΠΑ, το Ηνωμένο Βασίλειο και τον Καναδά, οι ομάδες αυτές συγκεντρώνουν τεράστια προβολή στα κοινωνικά δίκτυα και διαδραματίζουν αμφιλεγόμενο ρόλο στην αντιμετώπιση της σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων. Σύμφωνα με τους επικριτές τους, προκαλούν ανησυχία για την αύξηση περιστατικών αυτοδικίας και λανθασμένων στοχοποιήσεων.
Η ιστορική βάση του φαινομένου εντοπίζεται στις ΗΠΑ στα τέλη της δεκαετίας του 1990, όταν το Megan’s Law (1996) επέτρεψε την δημόσια καταγραφή καταδικασμένων δραστών. Το 2004-2007, η εκπομπή To Catch a Predator εξέλιξε τις μεθόδους των παγίδων και έφερε την συγκεκριμένη ιδέα στον χώρο των μέσων ενημέρωσης. Στο Ηνωμένο Βασίλειο, η εκστρατεία «Name and Shame» της News of the World το 2000 ανέδειξε το ζήτημα, οδηγώντας σε μαζικές κινητοποιήσεις έξω από σπίτια καταδικασμένων.
Μέχρι το 2019, στο Ηνωμένο Βασίλειο λειτουργούσαν 191 ενεργές ομάδες κυνηγών παιδεραστών, ενώ έως το 2024 εκτιμάται ότι το 75% των πολιτειών των ΗΠΑ έχει τουλάχιστον μία ομάδα με σταθερή δραστηριότητα. Η παρουσία τους επεκτάθηκε ραγδαία την περίοδο των lockdowns (2020-2021), όταν η αύξηση του online grooming οδήγησε σε μαζικές καταγγελίες.
Πώς λειτουργούν οι ομάδες – μέθοδοι και παραδείγματα
Οι ομάδες κυνηγών παιδοφίλων δημιουργούν ψεύτικα προφίλ ανηλίκων σε διαδικτυακές εφαρμογές. Μπορεί αυτές να είναι εφαρμογές για ραντεβού όπως το Tinder και το Grindr ή πιο «γενικού περιεχομένου» όπως το Reddit και το Discord. Καταγράφουν συνομιλίες, οργανώνουν συναντήσεις και καταγράφουν τις αντιπαραθέσεις με κάμερες κινητών ή bodycams. Σε αρκετές περιπτώσεις, παραδίδουν τα στοιχεία στην αστυνομία, σε άλλες ανεβάζουν τα βίντεο στα κοινωνικά δίκτυα.
Στις ΗΠΑ, οι Dads Against Predators (DAP) και οι Predator Poachers είναι ανάμεσα στις ομάδες με την ευρύτερη δράση. Σύμφωνα με στοιχεία των ίδιων των ομάδων, έχουν πραγματοποιήσει δεκάδες επιχειρήσεις σε πολλές πολιτείες, με βίντεο που συγκεντρώνουν εκατομμύρια προβολές.
Οι δύο όψεις του νομίσματος – συλλήψεις από την αστυνομία αλλά και βίαια περιστατικά αυτοδικίας.
Σύμφωνα με στοιχεία, πάνω από 170 βίαια περιστατικά που συνδέονται με κυνηγούς παιδεραστών έχουν καταγραφεί από το 2023, κυρίως στις ΗΠΑ. 22 ομάδες θεωρείται ότι εμπλέκονται σε επεισόδια βίας, ενώ περίπου 40 άλλες αποφεύγουν τέτοιες πρακτικές. Μόνο 7 από τις 22 βίαιες ομάδες έχουν αντιμετωπίσει κατηγορίες για επιθέσεις.
Στο Ηνωμένο Βασίλειο έχουν καταγραφεί αυτοκτονίες ατόμων που εκτέθηκαν δημόσια από κυνηγούς παιδεραστών ενώ ταυτόχρονα οι αστυνομικές αρχές αξιοποίησαν υλικό από τέτοιες ομάδες σε 150 και πλέον συλλήψεις.
Ταυτόχρονα όμως και οι ίδιοι οι κυνηγοί είναι αντιμέτωποι με κινδύνους.
Ο 40χρονος Robert Lee, ένας κυνηγός που εργάζονταν για την αποκάλυψη παιδόφιλων, πυροβολήθηκε θανάσιμα το 2023. Ο Lee βραντιμετώπισε δύο άνδρες που κάθονταν σε ένα τραπέζι, κατηγορώντας τον έναν από αυτούς ότι ήταν παιδόφιλος και χτυπώντας τον. Ο άνδρας έβγαλε ένα μαχαίρι και ο άλλος άνδρας στο τραπέζι έβγαλε ένα όπλο και πυροβόλησε τον Lee πολλές φορές, σύμφωνα με το OCSO. Ο Lee μεταφέρθηκε στο νοσοκομείο, όπου αργότερα πέθανε από τα τραύματά του.
Η Viral διάσταση στο διαδίκτυο
Βιντεο με καταδιώξεις παιδεραστών, έχουν καταφέρει να φτάσουν εκατομμύρια views σε διάφορες πλατφόρμες.
Σειρές όπως το Pedo Hunters Official Trailer (Daily Caller, 2025) και το ντοκιμαντέρ Investigating America’s Child Predator Hunters έχουν δεκάδες χιλιάδες προβολές σε YouTube. Το TikTok, το X και το Kick λειτουργούν ως πολλαπλασιαστής ισχύος για τις ομάδες κυνηγών παιδεραστών. Πολλά βίντεο συνδυάζουν στιγμιότυπα αντιπαράθεσης, screenshot συνομιλιών και στιγμές σύλληψης. Όπως λένε όμως αναλυτές που παρακολουθούν το φαινόμενο, η επιδίωξη viral επιτυχίας οδηγεί σε ένα είδος «ανταγωνισμού» μεταξύ των ομάδων, με ολοένα πιο ριψοκίνδυνες πρακτικές.
Χαρακτηριστικό παράδειγμα αποτελεί βίντεο διάρκειας 3:15 που κυκλοφόρησε τον Νοέμβριο του 2025 στο X: Ξεκινά με chat logs από grooming 16χρονης και καταλήγει σε σύγκρουση σώμα με σώμα, με τον ύποπτο να χτυπιέται και να πέφτει στο έδαφος. Παρότι το βίντεο συγκέντρωσε μόλις 2.500 προβολές, δείχνει την ένταση και τα όρια που συχνά ξεπερνιούνται.
Σε άλλα posts, μέλη ομάδων εμφανίζονται με μπλουζάκια «Predator Poachers», συνοδεύοντας υπόπτους μέχρι την άφιξη της αστυνομίας. Την ίδια ώρα, infographics όπως ο διαδραστικός χάρτης της New York Times (Μάρτιος 2025) καταγράφουν γεωγραφικά πάνω από 170 περιστατικά βίας.
Το δίλημμα για τις αρχές – χρήσιμες πληροφορίες ή επικίνδυνη αυτοδικία;
Η επιτυχία των κυνηγών παιδοφίλων στο να αποκαλύπτουν περιστατικά σεξουαλικής κακοποίησης ανηλίκων είναι αδιαμφισβήτητη. Υλικό από παγίδες έχει οδηγήσει σε δεκάδες συλλήψεις σε ΗΠΑ και Ηνωμένο Βασίλειο. Συχνά μάλιστα, η αστυνομία επιβεβαιώνει ότι οι πληροφορίες ήταν ακριβείς. Όμως , οι ίδιες μέθοδοι μπορούν να προκαλέσουν σοβαρά προβλήματα. Λάθη στις συνομιλίες, λάθος αναγνώριση προσώπων ή η παγίδευση ατόμων χωρίς πραγματική πρόθεση τέλεσης εγκλήματος έχουν καταγραφεί επανειλημμένα. Σε ορισμένες περιπτώσεις, ύποπτοι που εκτέθηκαν δημόσια αυτοκτόνησαν ή επιχείρησαν να αυτοκτονήσουν πριν καν εξεταστούν από τις αρχές.
Σύμφωνα με ειδικούς της διαδικτυακής ασφάλειας, το μεγάλο ζητούμενο για τις κυβερνήσεις είναι η ισορροπία: Αξιοποίηση των στοιχείων που προσφέρουν οι κυνηγοί παιδοφίλων, χωρίς να ενθαρρυνθεί ένα ανεξέλεγκτο περιβάλλον αυτοδικίας που μπορεί να θέσει σε κίνδυνο αθώους ή να εμποδίσει την ορθή δικαστική διερεύνηση.
Το κίνημα των κυνηγών παιδεραστών συνεχίζει να εξαπλώνεται. Και όσο αυξάνεται η δημοσιότητα στο διαδίκτυο, τόσο μεγαλώνει η συζήτηση γύρω από τα όρια, τις ευθύνες και τις συνέπειες μιας πρακτικής που λειτουργεί ταυτόχρονα ως αποκάλυψη εγκλημάτων – αλλά και ως δυνητικά επικίνδυνη μορφή αυτοδικίας.
