“Μόλις πριν από μερικές μέρες ήμουν στην Ελλάδα. Αν και πήγα εκεί για να προωθήσω μια εξαιρετική πρωτοβουλία του Ιδρύματος Σταύρου Νιάρχου για το σκάκι στα σχολεία, οι περισσότερες ερωτήσεις στη συνέντευξη τύπου αφορούσαν την Ελλάδα, την ΕΕ και τη Ρωσία του Πούτιν.
Παρά το ότι έχω συζητήσει για την Ελληνική κρίση με πολλούς οικονομολόγους και πολιτικούς, οι απόψεις μου βασίζονται στις αξίες του καπιταλισμού και της δημοκρατίας.
Για να λειτουργήσει ο καπιταλισμός, πρέπει να υπάρχουν συνέπειες για τις λανθασμένες αποφάσεις. Καμία εταιρεία και καμία χώρα δεν μπορεί να είναι “πολύ μεγάλη για να αποτύχει”, αλλιώς δεν θα υπάρχει κίνητρο για συνετές επιλογές και αντιθέτως θα τιμωρούνται αυτοί που όντως έλαβαν τις σωστές αποφάσεις.
Έτσι είναι πολύ λυπηρό να παρακολουθεί κανείς διάσημους οικονομολόγους-αρθρογράφους σαν τον Πωλ Κρούγκμαν και τον Τζέφρυ Σακς να αποθεώνουν την Ελληνική ψήφο και την αναπόφευκτη χρεοκοπία ως ένα καλό αποτέλεσμα και μια νίκη της δημοκρατίας.
Η δημοκρατία δεν είναι μόνο μια ψηφοφορία. Είναι μια διαδικασία που εξαρτάται από κανόνες δικαίου που εφαρμόζονται σε όλους. Αν οι κανόνες μπορούν να αλλάζουν κατά το δοκούν και αν δεν πιστεύουν όλοι σε ένα δίκαιο σύστημα, η ψήφος φέρνει περισσότερο σε αναρχία, ή όπως στη Ρωσία του Πούτιν, σε ένα θέατρο που συγκαλύπτει τις διώξεις και τη δικτατορία.
Χωρίς τους κανόνες δικαίου, η γνησιότερη έκφανση της δημοκρατίας είναι η οχλοκρατία.
Η Ελλάδα ήρθε στο μπουφέ της Ευρώπης και γέμισε το πιάτο της με όλα τα εδέσματα και μετά ήρθε για το γλυκό. Δυο φορές! Μετά ανακάλυψε πως το δείπνο δεν ήταν δωρεάν και πως δεν της έφταναν τα λεφτά για το λογαριασμό. Τότε δανείστηκε και ξαναδανείστηκε και δεν έφευγε από το μπουφέ μέχρι να την απομακρύνουν.
Ήταν μια πολύ κακή επένδυση από τους δανειστές και εγκληματικά ανόητη σειρά από αποφάσεις για τους δανειολήπτες. Και στους δυο αξίζει η τιμωρία που απονέμει ο καπιταλισμός για τέτοια λαιμαργία. Αν όχι, τι γίνεται στην Ιταλία, στην Ιρλανδία και στην Πορτογαλία, όπου το χρέος είναι επίσης αστρονομικό;
Να τους λένε πως δεν υπάρχει λόγος ανησυχίας, δεν υπάρχει λόγος να αλλάξουν επειδή πάντα θα υπάρχει ακόμα μια διάσωση, ακόμα μια επιμήκυνση; Αυτό είναι μια συνταγή για περισσότερες μακροχρόνιες καταστροφές σαν αυτή που βιώνει η Ελλάδα. (και οι ΗΠΑ, επίσης, πλέον έχουν χρέος πάνω από 100% του ΑΕΠ)
Κανείς δεν θέλει να δει κανένα να υποφέρει. Αλλά οι κακές επιλογές, τα ψέματα και οι καθυστερήσεις είναι τα πραγματικά αίτια που ο λαός υποφέρει, όχι η λιτότητα. Για να φτιάξουμε έναν κόσμο ευημερίας χρειαζόμαστε ένα λειτουργικό και δίκαιο σύστημα, όχι ένα στο οποίο το χρήμα χωρίς κόστος μπορεί να λύσει όλα τα προβλήματα.
Πόσα από τα τρισεκατομμύρια δολάρια της ποσοτικής χαλάρωσης των ΗΠΑ, της ΕΕ και της Ιαπωνίας κατέληξαν σε Ελληνικά ομόλογα; Πόσα στο Πουέρτο Ρίκο; Το εύκολο χρήμα απαιτεί πειθαρχία και τώρα βλέπουμε τι συμβαίνει όταν αυτή η πειθαρχία αποτυγχάνει.
Υπάρχουν πολλές περίπλοκες συζητήσεις που μπορούν να γίνουν για το αν η Ελλάδα έπρεπε να μπει στη νομισματική ένωση, αν πρέπει να παραμείνει εκεί ακόμα και τώρα ή αν όλη η ιδέα του ευρώ δεν ήταν καλή εξ`αρχής. Αλλά είμαι πεπεισμένος πως αυτή η κρίση δεν είναι η αποτυχία ούτε της δημοκρατίας, ούτε του καπιταλισμού.
Είναι οι πολιτικοί μας που πρόδωσαν τον καπιταλισμό, διαστρεβλώνοντας τους κανόνες του και προσπαθώντας να τον μεταμορφώσουν σε μια μηχανή αέναης παραγωγής χρήματος. Θα ακολουθήσουν πολλές ακόμα καταστροφές τέτοιου είδους, όσο επιμένουμε να πιστεύουμε σε αυτές τις ψεύτικες αξίες που μας λένε πως ο αυτοέλεγχος, η θυσία και η ανάληψη ρίσκου είναι έννοιες απαρχαιωμένες.”
Ο Γκάρι Κασπάροφ γεννήθηκε στις 13 Απριλίου 1963 στο Μπακού της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και είναι τέως Παγκόσμιος Πρωταθλητής στο σκάκι. Θεωρείται από πολλούς ως ο κορυφαίος σκακιστής όλων των εποχών (To Αστέρι του Μπακού).
Είναι επίσης συγγραφέας και πολιτικός ακτιβιστής.
