Ο Γιάνης λέει ψέματα, χρησιμοποιώντας αλήθειες…

Του Ανδρέα Ζαμπούκα

Μπορείς να λες τα μεγαλύτερα ψέματα χρησιμοποιώντας  μικρές αλήθειες. «Μπορείς ακόμα, να τους ξεγελάς όλους για λίγο καιρό, λίγους όλο τον καιρό, αλλά όχι όλους όλο τον καιρό». Παρόλα αυτά, μπορείς να γίνεσαι αρκούντως γοητευτικός, σε μια κρίσιμη μάζα που είναι διαθέσιμη να συντηρεί τον μύθο σου για πολλά χρόνια.

Ο Βαρουφάκης ανακοίνωσε χθες  βράδυ, στο Βερολίνο, το «Movement» του, αποσπώντας κολακευτικά σχόλια από μικρούς και μεγάλους. «Το να μην χρειαζόταν να το κάνω αυτό θα ισοδυναμούσε με όνειρο», δήλωσε, αναφερόμενος στο DiEM2025, το νέο Κίνημα για τη Δημοκρατία στην Ευρώπη. Όλα έγιναν στη σκηνή της Volksbühne, στην πλατεία Ρόζα Λούξεμπουργκ, στο Ανατολικό Βερολίνο. Απαντώντας στη διάρκεια της πρωινής συνέντευξης Τύπου, σε δημοσιογράφο που αναρωτήθηκε γιατί είναι απαραίτητο ένα ακόμη κίνημα, τη στιγμή που υπάρχουν τα κόμματα της Αριστεράς, ο Γιάνης άδειασε την ευρωπαϊκή Αριστερά: «Θα ήταν υπέροχα αν τα υπάρχοντα κινήματα είχαν διαπράξει κάτι ανάλογο. Αλλά έτσι κι αλλιώς δεν νομίζω ότι μπορούν. Και δεν νομίζω πως ένα αριστερό κίνημα είναι επίσης σε θέση να το κάνει».

Για όσους τον γνωρίζουν καλύτερα, ο πρώην ΥΠΟΙΚ είναι ένας «funkey» τύπος  που κάνει τα πάντα για να πείσει ότι είναι ένας πρωτότυπος, αιρετικός και προκλητικός διανοητής. Όσα λέει στις παρέες, έχουν έναν απίστευτα αποκαλυπτικό τόνο που καθιστούν τον Γιάνη απόλυτο ρυθμιστή και της τελευταίας αλήθειας που υπάρχει στον κόσμο.

Κι όμως, παρόλο που του ανατέθηκε ένα πολύ κρίσιμο χαρτοφυλάκιο μιας «χρεοκοπημένης» χώρας – όπως ο ίδιος υποστηρίζει- δεν κατάφερε παρά να δημιουργήσει χάος στις διαπραγματεύσεις με τους δανειστές και στη συνέχεια να οδηγήσει την κυβέρνησή του σε αποτυχία.

Έχουμε λοιπόν μια σπάνια περίπτωση «διανοούμενου» ο οποίος ιδρύει διεθνές κόμμα με την υψηλή αποστολή να σώσει την Ευρώπη αλλά ο ίδιος έχει αποτύχει στα μικρότερα μεγέθη της χώρας του. Δεν είναι κάπως οξύμωρο το σχήμα της «υποσχετικής» όταν πρακτικά και εντελώς ρεαλιστικά ο Γιάνης το μόνο που αφήνει πίσω του είναι ερείπια και καταστροφή;

Σε κάθε περίπτωση, το μεγάλο ψέμα του Βαρουφάκη δεν βρίσκεται στις επιμέρους μικρές αλήθειες που χρησιμοποιεί αλλά στο σύνολό τους. Και κυρίως, στην βέβαιη αποτυχία των εφαρμογών τους. Ποιος αμφιβάλει ότι η Ευρώπη έχει το κακό της το χάλι και χρειάζεται περισσότερη δημοκρατία; Ποιος δεν αντιλαμβάνεται τον ρόλο της Γερμανίας και την κυριαρχία του χρήματος στη γραφειοκρατία των Βρυξελλών; Αν δηλαδή, αποδεχτούμε  όλο το υλικό της αστείρευτης «διαμαρτυρόμενης»  ρητορείας του Βαρουφάκη, μπορούμε να εγκαθιδρύσουμε ένα ευρωπαϊκό παράδεισο; Μπορούμε να αλλάξουμε την Ευρώπη, παραβιάζοντας ανοιχτές θύρες;

Ο  Γιάνης άρεσε όμως πάλι χθες βράδυ, σε πολλούς! Άρεσε, όπως αρέσει πάντα, αυτός που λέει τα αυτονόητα και υπόσχεται θεωρητική επανάσταση. Γιατί ο κόσμος θέλει να ακούει πράγματα που τον βολεύουν και του δίνουν ελπίδα. Ειδικά όταν αξιολογεί τις θέσεις, μέσα από το θυμικό του και όχι με την λογική που υποτίθεται ότι έχει ανάγκη η πολιτική.

Όλα αυτά με τους απανταχού Γιάνηδες θα ήταν απλώς  γραφικά, αν η κρίσιμη μάζα που εισπράττει την «γοητεία» τους, δεν αποτελούσε και το εισιτήριό τους για την εξουσία. Αν δηλαδή, δεν μονοπωλούσαν τις μικρές ή τις μεγάλες αλήθειες για την πραγματικότητα, με αποτέλεσμα να εμποδίζουν άλλους ανθρώπους, πιο ικανούς και ρεαλιστές να τις ανατρέψουν. Γιατί, όντως η Ευρώπη ή θα αλλάξει ή θα διαλυθεί. Πράγματι, ο καπιταλισμός περνάει μια δυνατή κρίση και οι πολιτικές εξουσίες οφείλουν να προηγηθούν των οικονομικών. Αλλά οι μεγάλες ανατροπές δεν μπορούν να γίνουν από τον Γιάνη και τις παρέες του. Δεν είναι «Μονόπολη» ο κόσμος να μοιράσουμε  bitcoin,αφού πρώτα καταστρέψουμε  επιχειρήσεις, κλείσουμε τράπεζες και οδηγήσουμε στην εξαθλίωση – την πραγματική, όχι την «Αριστερή»-  εκατομμύρια ανθρώπων επειδή έτσι οραματιστήκαμε στις φιλοσοφικές μας αναζητήσεις.

Εν τω μεταξύ, εκείνο που με τρομάζει περισσότερο είναι ότι, αν ο Γιάνης έβαζε πάλι υποψηφιότητα στην Ελλάδα, θα έβγαινε πρώτος βουλευτής! Πουλώντας ελπίδα, αντισυστημισμό, και «καθρεφτάκια» σε «ιθαγενείς». Είναι εξάλλου ο  «τίμιος ηττημένος» και τους ηττημένους τους αγαπάμε πολύ…liberal.gr