Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης… Το σκαρί αυτής της δημοκρατίας γέρασε! Καιρός να φτιάξουμε! 

Yπάρχουν δύο τρόποι για να αναλύσει κανείς το αποτέλεσμα της ψηφοφορίας στη Βουλή. Ο πρώτος -κλασικά ελληνικά εικονογραφημένα- είναι να σταθεί στα πρόσωπα και στα κίνητρά τους: Η ματαιοδοξία του «δελφίνου» Σακελλαρίδη (Θεέ μου, πόσο χαμηλά έχει πέσει ο πήχης), η πίκρα του Νικολόπουλου (το Μαξίμου τού ανέθεσε δύσκολες αποστολές κατά της διαπλοκής, αλλά στο τέλος τον άδειασε), το πείσμα του Παναγούλη (όμηρος του ιστορικού ονόματος που φέρει…). Πάει πιο κάτω την προσέγγιση, όμως, ο προσωποκεντρικός τρόπος ανάλυσης των πραγμάτων; Θαρρώ, όχι. Νομίζω ότι πρέπει να ακολουθήσουμε έναν δεύτερο δρόμο ανάλυσης, θεσμικό.

Πέντε φορές στήθηκαν κάλπες στα τελευταία έξι χρόνια, με το δημοψήφισμα έξι, και το σύστημα αδυνατεί να βρει σημείο ισορροπίας. Τρεις φορές έστησε κάλπες ο ΣΥΡΙΖΑ και παρά ταύτα, δύο μήνες μετά την ετυμηγορία, το πλεόνασμα εμπιστοσύνης μετατρέπεται σε κύκλο αστάθειας. Δεν είναι μόνο η αναιμική πλειοψηφία των τριών εδρών που έχει η κυβέρνηση στη Βουλή. Είναι ακόμη τέσσερα πράγματα: Είναι το κενό εμπιστοσύνης που καταγράφει η κοινωνία προς το σύνολο του πολιτικού συστήματος. Είναι ο προβληματικός τρόπος λειτουργίας του πολιτεύματος. Είναι η αποδεδειγμένη ανεπάρκεια του πολιτικού προσωπικού. Είναι ο λάθος τρόπος διάταξης των πολιτικών δυνάμεων. Ως προς το πρώτο, απόρρητες δημοσκοπήσεις φέρουν αυτή τη στιγμή πρώτο το κόμμα της απόρριψης, με 50%. Στην κοινωνία διαμορφώνεται κλίμα του τύπου «να πάτε να αγαπηθείτε».

Ακολουθούν ο ΣΥΡΙΖΑ με 15% και η Ν.Δ. με 10%. Ως προς το δεύτερο, γίνεται φανερό ότι η αστάθεια στην πολιτική γεννά καθυστέρηση στην οικονομία. Το μοντέλο της προεδρευόμενης κοινοβουλευτικής δημοκρατίας εμποδίζει τις αποφάσεις που θα φέρουν την ανάπτυξη. Και αν έχεις αυτό το πολιτικό προσωπικό σε θέσεις ευθύνης, ο συνδυασμός γίνεται χειρότερος. Ποιος να βάλει τα λεφτά του στην Ελλάδα όταν έχει καεί επανειλημμένως; Εκατό εκατομμύρια ευρώ επένδυση συμμετοχή στην αύξηση μετοχικού κεφαλαίου τράπεζας πέρυσι κάνουν 500.000 ευρώ φέτος, 95 εκατομμύρια έκαναν φτερά.

Ως προς το τέταρτο, οι πιθανές αλλαγές στο πολίτευμα μέσω της συνταγματικής αναθεώρησης πρέπει να συνδυαστούν με την αντιστοίχιση των πολιτικών και κοινωνικών δυνάμεων. Μέσα στα κόμματα, ιδίως της αντιπολίτευσης -ο ΣΥΡΙΖΑ έκανε ανακαίνιση-, συνυπάρχουν δυνάμεις με αντίθετα συμφέροντα. Η κοινή σκέπη δεν σημαίνει και κοινή πορεία. Με άλλα λόγια: Αντί να συζητάμε για τη νέα κρίση αστάθειας, ας δούμε πώς θα αντιστοιχίσουμε θεσμούς, πολιτικές δυνάμεις, κοινωνικά ρεύματα. Το σκαρί αυτής της δημοκρατίας, φτιαγμένο για καλούς καιρούς, γέρασε, πάει για σκραπ. Καιρός να «ναυπηγήσουμε» άλλο.

Μανώλης Κοττάκης – Δημοκρατία