Το υδρογόνο έχει συζητηθεί εδώ και καιρό ως μια εναλλακτική για τη διεθνή ενεργειακή μετάβαση που βιώνουμε.
Πρόκειται για ένα καύσιμο ιδιαίτερα περιζήτητο. Ωστόσο, στη μέση αυτού του αγώνα για το υδρογόνο, έχει εμφανιστεί μια αρκετά απροσδόκητη εναλλακτική με μεγαλύτερο δυναμικό από όσο φανταζόμασταν και που μπορούμε να αρχίσουμε να χρησιμοποιούμε άμεσα – ναι, μέχρι τώρα ήταν αδύνατο να φανταστούμε πώς παρέμενε τόσο καιρό κρυμμένη…
Ο πρωταγωνιστής του αγώνα για το πράσινο υδρογόνο
Χώρες όπως η Γερμανία, η Ιαπωνία και η Νότια Κορέα έχουν προπορευθεί εδώ και χρόνια στην αξιοποίηση του υδρογόνου για την παραγωγή πράσινης ενέργειας. Η αγορά είναι τόσο σοβαρή που έχουν ήδη συνάψει συμφωνίες για εισαγωγές αυτού του καυσίμου. Από την άλλη, περιοχές όπως η Μέση Ανατολή, η Νότια Αμερική και η Ωκεανία ετοιμάζονται να το εξάγουν μαζικά. Ξεχωριστή περίπτωση αποτελεί η Αυστραλία, η οποία θεωρείται ισχυρός υποψήφιος σε αυτόν τον αγώνα.
Γιατί; Η απάντηση βρίσκεται στην αυστραλιανή πολιτεία της Τασμανίας. Το 100% ανανεώσιμο ενεργειακό προφίλ και η στρατηγική γεωγραφική θέση της θεωρούνται ιδανικά για την παραγωγή πράσινου υδρογόνου. Στο βόρειο τμήμα της έχουν πραγματοποιηθεί πολλά έργα και επενδύσεις σε αυτό το πεδίο, με αρκετά να αποτυγχάνουν λόγω τεχνικών και υποδομικών προκλήσεων.
Ωστόσο, το σκηνικό φαίνεται να αλλάζει, καθώς η εταιρεία ABEL Energy προτείνει ένα σχέδιο με διαφορετική προσέγγιση. Αντί να εξάγεται απλώς το υδρογόνο, γιατί να μην μετατραπεί σε κάτι πιο πυκνό, πιο ευέλικτο και με άμεση ζήτηση διεθνώς; Το μυστικό φαίνεται να βρίσκεται εκεί…
Από το υδρογόνο στη πράσινη μεθανόλη
Ποια είναι αυτή η μετατροπή του υδρογόνου; Πρόκειται για την πράσινη μεθανόλη, που παράγεται συνδυάζοντας το πράσινο υδρογόνο με άνθρακα που έχει παγιδευτεί από βιώσιμη βιομάζα. Το αποτέλεσμα είναι μεθανόλη με ουδέτερο αποτύπωμα άνθρακα, την οποία μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε ως:
Καθαρό ναυτιλιακό καύσιμο;
Ως πρώτη ύλη για πράσινες χημικές ουσίες;
Ακόμη και ως βάση για βιώσιμα αεροπορικά καύσιμα.
Η ABEL Energy συνεργάστηκε με τη Worley για το έργο Bell Bay Powerfuels, που προβλέπει παραγωγή 300.000 τόνων πράσινης μεθανόλης ετησίως από το 2028. Ορισμένοι ειδικοί ήδη μιλούν για μια «αποχαιρετιστήρια» σχέση με το υδρογόνο στην πράξη. Το έργο έχει ήδη εξασφαλίσει δημόσιες ενισχύσεις ύψους 330 εκατ. δολαρίων Αυστραλίας, προσελκύοντας διεθνές ενδιαφέρον και πλησιάζοντας στην εξαγορά από τη Zen Energy, εταιρεία που υποστηρίζεται από τον οικονομολόγο Ρος Γκάρναουτ.
Γιατί τώρα;
Η Τασμανία προσφέρει μοναδικές συνθήκες για τέτοιες πρωτοβουλίες:
- Σχεδόν εξ ολοκλήρου ανανεώσιμη ενεργειακή μήτρα;
- Πρόσβαση σε λιμάνι βαθιάς θάλασσας;
- Γεωγραφική θέση κοντά σε μεγάλες αγορές της Ασίας;
- Πολιτικό και βιομηχανικό οικοσύστημα δεσμευμένο στην ενεργειακή μετάβαση.
Επιπλέον, η τοπική κυβέρνηση επιταχύνει τέτοιου είδους έργα, όπως το αιολικό πάρκο 224 MW στο Bell Bay και η Marinus Link, καλώδιο που θα συνδέει το νησί με την ηπειρωτική αγορά ηλεκτρισμού, διευκολύνοντας την παραγωγή και εξαγωγή καθαρής ενέργειας. Η καινοτομία δεν περιορίζεται στην Αυστραλία: στο Ντουμπάι, στα Ηνωμένα Αραβικά Εμιράτα, δημιουργείται ένα «χρυσό» καύσιμο για τη μελλοντική κινητικότητα – και λειτουργεί με μεθανόλη.
