HomeΠΟΛΙΤΙΣΜΟΣΤΕΧΝΗ (Page 7)

ΤΕΧΝΗ

Με χαμόγελο και ένα τσιγάρο μπροστά στον θάνατο. Ο μεξικανός επαναστάτης, Φορτίνο Σαμάνο, στέκεται περήφανος μπροστά από το εκτελεστικό απόσπασμα. Η φωτογραφία τραβήχτηκε το 1917 από τον βραζιλιάνο φωτογράφο Agustin Victor-Casasola, ο οποίος τη δημοσίευσε με τη λεζάντα: «Ο Φορτίνο Σαμάνο

Ο Μπέρτολτ Μπρεχτ άρχισε να γράφει τις “Ιστορίες του κ. Κόυνερ” το 1935 και τελείωσε στις αρχές της δεκαετίας του ’50. "Τι να τον κάνω το σκοπό σου; Η στάση σου μου αρκεί.", " Σκέφτομαι θα πει αλλάζω.". - Το ερώτημα

Γράφτηκε από την Μαρίλια Παπαθανασίου… Το πρότυπο του Χουάν Γκαμπριέλ Βάσκες είναι οι ανοιχτοί ορίζοντες. Αυτοί που ανοίγουν συγγραφείς, Περουβιανοί όπως ο Βάργκας Λιόσα, Αμερικανοί όπως ο Φιλιπ Ροθ, Γάλλοι όπως ο Φλωμπέρ. Που διευρύνονται, όπως μας είπε ο συγγραφέας, από την μουσική των Βρετανών Beatles, του Βέλγου Ζακ Μπρελ και τον Γερμανού Μπαχ. Εκείνος γράφει για την Κολομβία, είναι πολίτης του κόσμου, προτιμά τον Βάργκας Λιόσα από τον Μάρκες και είναι εναργής συνείδηση, πέρα από ταμπέλες και εξιδανικεύσεις. Τον συναντήσαμε στην Αθήνα, όπου βρέθηκε για να παρουσιάσει το βιβλίο του, Οι πληροφοριοδότες.

Γραφει ο Κυριάκος Κάσσης ΣΕ ΚΑΘΕ ιδιαίτερη πολιτιστική παρουσία στο μωσαϊκό των εθνοτήτων της Γης υπάρχουν οι πυρήνες ιδιαιτερότητας της καθεμιάς, οι ειδικοί τόποι που αντιπροσωπεύουν το ιερόν και το άβατον. Για την Ελλάδα, με τη μεγαλύτερη πολιτιστική παρουσία στον κόσμο, υπάρχουν πολλοί τέτοιοι χώροι της.

Ένας από τους πρώτους είναι η Μάνη και η Λακωνική γενικά: πυρήνας και σύμβολο για ό,τι καθαρά ελληνικό, που μια διεισδυτική ματιά μπορεί να τη χαρακτηρίσει Ελλάδα της Ελλάδας. Σύμβολο της διαχρονικής ύπαρξης του Ελληνισμού για χιλιάδες χρόνια. Αμετακίνητη στις αρχέγονα ελληνικές αρετές.

Το 1963 ένας κάτοικος του χωριού Μαλακοπή (Derinkuyu στα Τουρκικά, που σημαίνει Βαθύ Πηγάδι) στη περιοχή της Καππαδοκίας, γκρεμίζοντας ένα τοίχο στο σπίτι του που ήταν -όπως όλα της περιοχής- σκαμμένο στο βράχο, ανακάλυψε έκπληκτος, ότι πίσω από τον βράχο

Ο Σαλβαδόρ Νταλί (Φιγέρες, 11 Μαΐου 1904— Φιγέρες, 23 Ιανουαρίου 1989) ήταν ένας από τους σημαντικότερους Ισπανούς ζωγράφους. Συνδέθηκε με το καλλιτεχνικό κίνημα του υπερρεαλισμού στο οποίο ανήκε για ένα διάστημα. Αποτελεί έναν από τους περισσότερο γνωστούς ζωγράφους του 20ου

Ο Κωνσταντίνος Καβάφης, όταν έγινε 40 χρόνων έχασε το ενδιαφέρον του για έντονη βραδινή ζωή, το ποτό, τον τζόγο και τις κρυφές νυχτερινές του περιπέτειες. Περνούσε πολλές ώρες στο μικρό του γραφείο και αφοσιωνόταν πλήρως στην ποίηση. Τα βράδια υποδεχόταν προσωπικότητες των

«Η ανάγκη να εκφραστούμε, να δημιουργήσουμε κάτι όμορφο, να αιχμαλωτίσουμε μια αίσθηση αλλούτερη και να την κάνουμε ήχο, αυτή μας ωθεί να γράφουμε μουσική» λένε οι Δαιμονία Νύμφη, η Εύη Στεργίου και ο Σπύρος Γιασαφάκης, το πρώτο σχήμα που συνθέτει

Την περασμένη Παρασκευή πήγα στο Μοναστηράκι για την καθιερωμένη "βόλτα της αρρώστιας", ψάξιμο στα παλιά βιβλία, όπου βυθίζομαι για ώρες, μέχρι να αγοράσω κάτι. Εκεί μυρίζω το παλιό χαρτί, χαϊδεύω δερμάτινα δεσίματα, βλέπω και κανένα από τα  δικά μου, παλιό,

« Με λένε Τζαμέλ Ζαρούρ.
Οι δικοί μου ήρθαν απ” τ” Αλγέρι, απ’ το Μπελκούρ.

Ο πατέρας μου ήταν ταπετσέρης επίπλων. Δεν τον γνώρισα πολύ και λίγο τον είδα.

Της Δώρας Χειράκη… Τριάντα χρόνια συμπληρώνονται, φέτος, από τον θάνατο του ζωγράφου, ποιητή, στοχαστή Νίκου Εγγονόπουλου. Ο σπουδαίος  καλλιτέχνης και άνθρωπος έφυγε από τη ζωή στις 31 Οκτωβρίου 1985, σε ηλικία 78 χρόνων, από ανακοπή καρδιάς.

Το πολύπλευρο έργο του σημάδεψε την ελληνική Τέχνη του 20ού αιώνα και υπήρξε ένας από τους κυριότερους εκπροσώπους του υπερρεαλισμού στη χώρα μας.

Ο Ναζίμ Χικμέτ Ραν (Nazim Hikmet Ran), όπως ήταν το πραγματικό του όνομα, γεννήθηκε στην τουρκοκρατούμενη Θεσσαλονίκη στις 15 Ιανουαρίου 1902, στους κόλπους μιας ευυπόληπτης οθωμανικής οικογένειας της πόλης, με γερμανοπολωνικές ρίζες από τη μητρική πλευρά. Ο πατέρας του Χικμέτ