Ενα ακόμη ειρωνικό κείμενο, την Τέχνη της κοινωνικής αναρρίχησης του Βαρόνου ντ’Ολμπάχ (ή ντε Χολμπάχ, ή Χόλμπαχ, ανάλογα με το πώς προτιμά κανείς να μεταγράψει στα ελληνικά το όνομα ενός Γερμανού που έζησε και έδρασε κυρίως στη Γαλλία). Και, το
Φαντασία: Ποιο είναι το ίδιον του ανθρώπου; Τι είναι αυτό που μας διαφοροποιεί από τα ζώα; Επαναλαμβάνουν, εδώ και αιώνες, ότι είναι ο ορθός λόγος. Αρκεί όμως να προσέξουμε τη συμπεριφορά των άλλων γύρω μας αλλά και τη δική μας, για
Φίλιπ Πούλμαν (Philip Pullman)
Το παρατσούκλι του ήταν Angel Eyes, εξαιτίας της ετεροχρωμίας των ματιών του. Ο Clarence Leroy Van Cleef Jr, όμως δεν ήταν ωραίος με την κλασική έννοια. Τόσο καλύτερο για αυτόν. Το σκληρό παρουσιαστικό του ψηλόλιγνου νέου (σχεδόν 1.90 cm), με
Θα μπορούσαν άραγε οι βασανιστές της χούντας να παρουσιάζουν τα σωψυχά τους κάθε βράδυ στο κρατικό κανάλι; Θα έπρεπε το Εθνικό Τυπογραφείο να τυπώσει τα απομνημονεύματα του Κοεμτζή γιατί αυτός έχει δικαίωμα να γράψει; Μπορεί να υπάρχει ελευθερία λόγου, αλλά
«Πήρα το τσαπάκι της ανασκαφής, που έχω μαζί μου από το 1952, έσκυψα στο λάκκο και άρχισα να σκάβω με πείσμα και αγωνία το χώμα κάτω από το κλειδί της καμάρας. Ολόγυρα ήταν μαζεμένοι οι συνεργάτες μου. (…) Συνέχισα το
"Paul Valéry - «Η πιο μεγάλη απόλαυση είναι το πλησίασμα της απόλαυσης»
«Από εκεί και πέρα, αν εξετάσουμε τη σημερινή κατάσταση, κατάσταση αποσύνθεσης και όχι κρίσης, κατάσταση αποσάθρωσης των δυτικών κοινωνιών, διαπιστώνουμε μια αντινομία πρώτου μεγέθους: Το απαιτούμενο είναι κολοσσιαίο, πάει πολύ μακριά –και οι άνθρωποι, τέτοιοι που είναι και τέτοιοι που
Πρόσφατα εκδόθηκε στην Ελλάδα το τελευταίο μυθιστόρημα του Μισέλ Ουελμπέκ, η Υποταγή. Η έκδοση ενός βιβλίου του Ουελμπέκ, θεωρείται σημαντικό γεγονός παγκοσμίως. Το τελευταίο του βιβλίο έχει ήδη μέσα σε λίγους μήνες μια τρικυμιώδη ιστορία. Έφθασε στα βιβλιοπωλεία του Παρισιού, λίγες
Το ακάτιον του Χάρωνος φτάνει στην όχθη της Αχερουσίας. Οι νεκροί βγαίνουν ένας ένας πληρώνουν το ναύλο τους (έναν οβολό) στο Χάροντα και χάνονται δεξιά. Τελευταίος βγαίνει ο Μένιππος, που πάει να φύγει χωρίς να πληρώσει. Ο Χάρων τον πιάνει από
Δικτάτορες
Κυβερνάμε την ώρα
ρυθμίζουμε την ώρα
προστάζουμε την ώρα
είμαστε για την ώρα.
Πολυγραφότατος και πολυδιαβασμένος λογοτέχνης, ο επονομαζόμενος και Μαξίμ Γκόργκι της Ελλάδας. Η «πένα» του έχει αμεσότητα, λυρισμό, δύναμη και ρεαλισμό. Έργα του, όπως τα μυθιστορήματα «Συννεφιάζει», «Οι κερασιές θα ανθίσουν φέτος» και το μπεστ-σέλερ «Ένα παιδί μετράει τ’ άστρα» διαβάστηκαν πολύ από τη νεολαία τις δεκαετίες του ’50, του ’60 και του ’70.
Γεννήθηκε 28 Σεπτεμβρίου του 1893 και «απόδρασε» στις 21 Ιανουαρίου του 1984. Έζησε στη Χαλκίδα. Κάτι τα «τρελά νερά» κάτι ο ιδιόρρυθμος χαρακτήρας του, κάτι τα χρόνια που του έλαχαν, δημιούργησαν μια προσωπικότητα ικανή όχι μόνο να εισάγει υπερρεαλιστικά στοιχεία στη λογοτεχνία μας, αλλά και να βιώνει την πραγματικότητα με έναν ανάλογο τρόπο. Έγραψε ποίηση, πεζογραφία, θέατρο και κατάθεσε και μία δική του άποψη για τη σύγχρονη Ελληνική ιστορία. Όλα τα γραπτά του και όλη η ζωή του σημαδεύονται από μια αντιπαλότητα με τις παραδεκτές αξίες του νεοελληνικού πολιτισμού. Ταξίδεψε ελάχιστα, αλλά το μυαλό του έφευγε και η ψυχή του δεν βολευόταν πουθενά. Χρόνια μετά τον θάνατο του τα «τρελά νερά» εξακολουθούν να μας τον θυμίζουν.
Ξεκίνησα να γράψω ένα σχόλιο για το δοκίμιο του Άρτουρ Σοπενχάουερ «Η τέχνη τού να έχεις πάντα δίκιο», που εκδόθηκε μετά τον θάνατό του, αλλά ο ίδιος τα γράφει πολύ καλύτερα. Ιδού, λοιπόν, ένα χαρακτηριστικό απόσπασμα από την αρχή του κειμένου,
O Maynard Owen Williams ήταν ένας ανταποκριτής του National Geographic από το 1919. Είχε γυρίσει τον κόσμο όταν ήταν νεαρός, εξερεύνησε την Ασία και ήταν εκεί στην Ρωσική Επανάσταση, ανάμεσα σε πολλές άλλες περιπέτειες. Ο Williams ήταν ο πρώτος ξένος ανταποκριτής
Πριν από 64 χρόνια, στις 21 Ιανουαρίου 1950, πέθανε σε ένα νοσοκομείο του Λονδίνου ο Τζορτζ Οργουελ. Το κείμενο που ακολουθεί είναι μια επιστολή που έστειλε ο Οργουελ στον Ρίτσαρντ Ασμπορν, διευθυντή του μηνιαίου λογοτεχνικού περιοδικού «Strand», ο οποίος του είχε προτείνει συνεργασία. Η επιστολή αυτή περιέχεται στο βιβλίο «Orwell: Α Life in Letters» (Harvill Secker, 2010).
Στις 2 Ιουλίου του 1942, τα περισσότερα από τα παιδιά του Lidice, ενός μικρού χωριού της τότε Τσεχοσλοβακίας, παραδόθηκαν στο τοπικό γραφείο της Γκεστάπο. Τα 82 παιδιά στη συνέχεια μεταφέρθηκαν σε στρατόπεδο εξόντωσης στο Chełmno, 70 χιλιόμετρα μακριά, όπου δολοφονήθηκαν με δηλητηριώδη αέρια. Το γλυπτό της Marie Uchytilová αποτελεί φόρο τιμής σε αυτά τα παιδιά.
Αυτή είναι η ιστορία ενός ράφτη, ενός τσάρου και της αρκούδας του. Μια μέρα, ο τσάρος ανακάλυψε ότι ένα από τα κουμπιά της αγαπημένης του ζακέτας είχε κοπεί. Ο τσάρος ήταν ιδιότροπος, αυταρχικός και σκληρός (όπως όλοι όσοι μπλέκονται για πολύ καιρό
«Στα χρόνια πριν από το Ίντερνετ, υπήρχε ο Έρντος», έλεγαν οι φίλοι του εκκεντρικού νομάδα στη χώρα των μαθηματικών, που έμεινε στην ιστορία των επιστημών σαν εκκεντρικός θρύλος. Εθισμένος στον καφέ, χιουμορίστας, χωρίς μόνιμη στέγη, εκκεντρικός, πολυβραβευμένος, εργάστηκε σε προβλήματα
Ρώσος συνθέτης, από τους κορυφαίους του 20ου αιώνα. Η ζωή του σημαδεύτηκε από την αντιφατική του σχέση με το σοβιετικό καθεστώς, το οποίο δυο φορές αποκήρυξε τη μουσική του (το 1936 και το 1948), ενώ κατά καιρούς απαγόρευε έργα του. Ταυτόχρονα, υπήρξε ο δημοφιλέστερος σοβιετικός συνθέτης της γενιάς του και τιμήθηκε με πολυάριθμες διακρίσεις και κρατικά βραβεία, ενώ θήτευσε και στο Ανώτατο Σοβιέτ.
Χίρου Ονόντα – Έι, φίλε! Ο πόλεμος τελείωσε!…Ένα από τα καυτά θέματα συζήτησης σε όλες τις τάξεις όπου διδάσκω φυσική, είναι τα διαστημικά ταξίδια. Σύμφωνα με την θεωρία του Αϊνστάιν, όσο πλησιάζουμε την ταχύτητα του φωτός ο χρόνος επιβραδύνεται. Αυτό σημαίνει ότι θεωρητικά μπορείτε να μπείτε σε ένα διαστημόπλοιο, να ταξιδέψετε κοντά στην ταχύτητα του φωτός για ένα-δυο χρόνια και μετά να επιστρέφετε. Θα έχετε γεράσει ελάχιστα. Όμως, όλοι οι υπόλοιποι εδώ πίσω, στον γαλάζιο πλανήτη μας θα είναι πολύ πιο γερασμένοι. Μόλις γυρίσετε θα ανακαλύψετε επίσης ότι η γήινη τεχνολογία, η πολιτική και η οικονομία θα έχουν αλλάξει δραματικά. Η ζωή θα είναι τόσο διαφορετική που δεν θα μπορείτε πια να προσαρμοστείτε.
