Πώς επηρεάζει το νέο τούνελ του Gotthard, τα ελληνικά λιμάνια;…
Γράφει ο Βασίλης Καραγιάννης
Γράφει ο Βασίλης Καραγιάννης
Του Friedrich A. Hayek* – 1960… Η υπεράσπιση της ελευθερίας συνίσταται κυρίως από την αναγνώριση της αναπόφευκτης άγνοιας όλων μας σχετικά με πολλούς παράγοντες, από τους οποίους εξαρτάται η επίτευξη των σκοπών και της ευημερίας μας.
Αν υπήρχαν παντογνώστες άνθρωποι, αν μπορούσαμε να ξέρουμε όχι μόνο όλα όσα επηρεάζουν την επίτευξη των παρουσών ευχών μας, αλλά και τους μελλοντικούς πόθους και τις επιθυμίες μας, δεν θα υπήρχε πολύς χώρος για την ελευθερία. Και, φυσικά, η ελευθερία του ατόμου θα καθιστούσε, βεβαίως, αδύνατη την πλήρη προνοητικότητα.
Η ελευθερία είναι απαραίτητη για να δοθεί χώρος σε αυτό που διαφεύγει από την ενόρασή μας, το απρόσμενο∙ την θέλουμε γιατί έχουμε μάθει να προσδοκούμε από αυτήν την ευκαιρία να πραγματοποιήσουμε πολλούς από τους σκοπούς μας. Αυτό συμβαίνει επειδή κάθε άτομο γνωρίζει τόσο λίγα και, συγκεκριμένα, επειδή σπάνια γνωρίζουμε με ακρίβεια ποιος από εμάς ξέρει καλύτερα, ώστε εμπιστευόμαστε τις ανεξάρτητες και ανταγωνιστικές προσπάθειες των πολλών να επιφέρουν την εμφάνιση αυτού που τυχόν θέλουμε όταν το δούμε.
Tου Χοσέ Ιγνάθιο Τορεμπλάνκα * Είμαστε περικυκλωμένοι από σκαντζόχοιρους. Βρίσκονται παντού. Πρόκειται για μάστιγα. Ποιοι είναι; Πού μένουν; Σκαντζόχοιροι είναι εκείνοι που οχυρώνονται πίσω από μία απόλυτη αλήθεια, που έχουν μία απλή λύση για κάθε σύνθετο πρόβλημα, που έχουν την
Το κείμενο που ακολουθεί είναι ένα απόσπασμα από το βιβλίο του 94χρονου σήμερα Γάλλου φιλοσόφου Εντγκάρ Μορέν «Enseigner à vivre. Manifeste pour changer l’ education» (Actes Sud/Play Bac, 2014). Το ζήτημα της αλήθειας, που είναι το ζήτημα του λάθους, με βασάνιζε ιδιαίτερα
Θέλω να σταθώ σήμερα σε ένα ιδιαίτερο γνώρισμα της διακυβέρνησης Τσίπρα, το οποίο μέχρι στιγμής τού «βγαίνει»: Στη μέθοδο επίλυσης των προβλημάτων διά της ωρίμανσης. Η διαφορά Τσίπρα στον τρόπο άσκησης εξουσίας από τον Κυριάκο Μητσοτάκη είναι στην ταχύτητα. Δύο
Το ερώτημα αν ο άνθρωπος γενικά γεννιέται εγωιστής ή διαμορφώνεται κοινωνικά σαν τέτοιος, απασχολεί σε μεγάλο βαθμό το σύγχρονο κίνημα του κοινοτισμού. Όπως το έχει διατυπώσει ο Χάρης Ναξάκης[2]: Τι είμαστε τελικά; Εγωιστές ή αλτρουιστές; Μέρος της φύσης και έρμαια των
Κείμενο: Ι.Θ. Κακριδής Αληθινά λυπούμαι που τον καιρό αυτό είμαι αναγκασμένος να βρίσκομαι μακριά από την Ελλάδα, κι έτσι στερήθηκα τη χαρά να πάρω μέρος στο Συνέδριο αυτό, που σκοπό έχει να μελετήσει τις βασικές αρχές των νέων θεσμών που αποφάσισε
Συχνά αποφεύγουμε να εκφράσουμε τα αυθεντικά συναισθήματά μας από φόβο μήπως δε γίνουμε αποδεκτοί από τους γύρω μας. Προβάλλουμε προς τα έξω έναν άλλον εαυτό, κοινωνικά «πιο αρεστό» καταπιέζοντας αυτό που νιώθουμε. Πόσο παράδοξο όμως ακούγεται το να προσπαθείς να γίνεις αποδεκτός
Γράφει ο Θανάσης Μαυρίδης
Η χθεσινή ψηφοφορία στη γερμανική βουλή για την υιοθέτηση του όρου «γενοκτονία» αναφορικά με τη σφαγή των Αρμενίων, απασχολεί έντονα τα γερμανικά ΜΜΕ, αναφέρει η ελληνική έκδοση της ιστοσελίδας της Deutsche Welle (http://www.dw.com/el/) Σε έντονο ύφος σχολιάζει η εφημερίδα Die
Του Κωνσταντίνου Βέργου* Οι εξελίξεις είναι καταιγιστικές! Δεν πέρασε μία μέρα από το χτεσινό μας άρθρο που εντοπίσαμε ότι «ίσως σκάνε» ιταλικές τράπεζες, και φαίνεται ότι άλλη μια χώρα έχει πρόβλημα, στην Ευρώπη του χερ Σόιμπλε! Η Γαλλία! Πρόκειται, όμως, άραγε,
Θέλουμε μια δεύτερη κούπα καφέ στο Instagram μας τα πρωινά του Σαββάτου που τεμπελιάζουμε ή ένα ακόμη ζευγάρι παπούτσια για να τα βάλουμε στις καλλιτεχνικές φωτογραφίες των ποδιών μας. Θέλουμε μια σχέση που να είναι επίσημη στο Facebook ώστε να
Τάσος Γιαννίτσης
Ludwig von Mises* – 1927… Υπάρχει μια διαδεδομένη αντίληψη ότι ο φιλελευθερισμός διαφέρει από άλλα πολιτικά κινήματα στο γεγονός ότι θέτει τα συμφέροντα ενός μέρους της κοινωνίας –των τάξεων που διαθέτουν ιδιοκτησίες, των καπιταλιστών, των επιχειρηματιών- πάνω από τα συμφέροντα των άλλων τάξεων. Αυτός ο ισχυρισμός είναι εντελώς λανθασμένος. Ο φιλελευθερισμός πάντα είχε κατά νου το γενικό συμφέρον, όχι μόνο μιας ειδικής ομάδας. Ήταν αυτό που προσπάθησαν να εκφράσουν οι Άγγλοι ωφελιμιστές –αν και όχι τόσο ορθά, είναι η αλήθεια- στο διάσημο αξίωμά τους «η μεγαλύτερη ευτυχία για τον μεγαλύτερο αριθμό». Ιστορικά, ο φιλελευθερισμός ήταν το πρώτο πολιτικό κίνημα που είχε σκοπό την προώθηση της ευημερίας όλων, όχι τυχόν ειδικών ομάδων. Ο φιλελευθερισμός διαφοροποιείται από τον σοσιαλισμό, ο οποίος επίσης διατείνεται ότι κοπιάζει για το καλό όλων, όχι λόγω του σκοπού του, αλλά λόγω των μέσων που επιλέγει για να πετύχει αυτόν τον σκοπό.
Γράφουν ο Αντιπρόεδρος της Κομισιόν για την Απασχόληση, την Ανάπτυξη, τις Επενδύσεις και την Ανταγωνιστικότητα, Γίρκι Κατάινεν, και η Επίτροπος, Ελζμπιέτα Μπιενκόφσκα, αρμόδια για την Εσωτερική Αγορά, τη Βιομηχανία, την Επιχειρηματικότητα και τις ΜΜΕ Πολλοί άνθρωποι στην Ευρώπη θα ήθελαν να