ΑΠΟΣΤΟΛΟΣ ΔΟΞΙΑΔΗΣ* Η απόφαση μιας οριακής πλειοψηφίας του βρετανικού λαού να αποσχισθεί η χώρα τους από την Ευρωπαϊκή Ενωση θα έχει τεράστιες συνέπειες, στην ίδια τη χώρα τους, στην Ευρώπη και στον κόσμο ολόκληρο. Αυτό που συνέβη στη Βρετανία είναι
Του Murray N. Rothbard*… Οι φιλελεύθεροι αποδέχονται γενικά το δικαίωμα κάθε ανθρώπου να έχει «ατομική ελευθερία», την ελευθερία να σκέφτεται, να μιλάει, να γράφει, και να εμπλέκεται σε προσωπικές «συναλλαγές» όπως οι σεξουαλικές σχέσεις μεταξύ συναινούντων ενηλίκων. Εν συντομία, οι φιλελεύθεροι προσπαθούν να στηρίζουν το δικαίωμα του ατόμου να κατέχει το σώμα του, αλλά έπειτα του αρνούνται το δικαίωμα στην «ιδιοκτησία», δηλαδή την κατοχή υλικών αντικειμένων.
Από εκεί προέρχεται ο τυπικός διαχωρισμός στους φιλελεύθερους μεταξύ «ανθρώπινων δικαιωμάτων», που υποστηρίζουν, και των «δικαιωμάτων στην ιδιοκτησία», τα οποία απορρίπτουν. Εν τούτοις, αυτά τα δύο, σύμφωνα με τους φιλελεύθερους, είναι άρρηκτα συνδεδεμένα μεταξύ τους∙ μαζί στέκονται ή πέφτουν.
Το Πολεμικό Ναυτικό των ΗΠΑ έχει προχωρήσει σε σημαντικό βαθμό την ανάπτυξη ενός νέου ηλεκρομαγνητικού όπλου, που -όταν ενταχθεί κανονικά στο οπλοστάσιο της χώρας- μπορεί να ανατρέψει τις υπάρχουσες ισορροπίες με τις άλλες χώρες, ιδίως με τη Ρωσία και την
Του Ανδρέα Ζαμπούκα Το αυτονόητο δεν είναι παρά ένα προσανατολιστικό αξίωμα και όχι μία δεδομένη κατάσταση. Στην πραγματικότητα, δεν υπάρχει αυτονόητο, όταν παύουν να υφίστανται οι «περιβαλλοντικοί» παράγοντες που το υποστηρίζουν. Κανείς δεν μπορούσε να φανταστεί ότι αεροπλάνα δυτικής χώρας θα βομβάρδιζαν
Γιωργος Παπαδοπουλος Τετραδης Οποιαδήποτε πηγή πληροφόρησης και να ανοίξω βρίσκομαι μπροστά σε μια εικόνα καταστροφής με το Brexit. Τα πράγματα δεν είναι ακριβώς έτσι. Υπάρχουν σοβαρές επιπτώσεις, κυρίως στη Βρετανία, μικρότερες στην Ευρώπη, όμως υπάρχουν και εξελίξεις κι ευκαιρίες σε ένα
Γράφει ο Μανώλης Κοττάκης
Το Brexit επικράτησε. Το ευρωπαϊκό οικοδόμημα κλυδωνίζεται. Όλες οι ευρωσκεπτικιστικές και αντιευρωπαϊκές δυνάμεις πανηγυρίζουν το αποτέλεσμα του βρετανικού δημοψηφίσματος και όχι άδικα το χαρακτηρίζουν ως ήττα της Γερμανίας και της ανόητης πολιτικής της στην Ευρώπη. Προφανώς η Γερμανία, επί του
“Η ψήφος υπέρ του Leave συνιστά την κορύφωση ενός ρεύματος οργής ενάντια στο κατεστημένο. Όλοι, από τον Μπαράκ Ομπάμα μέχρι τους επικεφαλής του ΝΑΤΟ και του ΔΝΤ προέτρεψαν τους Βρετανούς να αγκαλιάσουν την ΕΕ. Οι απόψεις τους απορρίφθηκαν από ψηφοφόρους
Του Βασίλη Κοψαχείλη*
Oργανώνουμε στο Σύνταγμα την πιο πρωτότυπη γιορτή γέλιου των τελευταίων αιώνων. Όπου το γέλιο, με «πρώτη ύλη» τις ανοησίες, τα ψέματα, τις υποκρισίες και τους κανιβαλισμούς των κυβερνώντων, θα πάρει εκδίκηση. Έτσι ώστε, τα συνθήματα: «Μίσος εσείς, γέλιο εμείς. Μείνετε!»
Του Θοδωρή Γιάνναρου Η εικόνα που οι περισσότεροι έχουμε συνήθως στο μυαλό μας για το τυπικό έγκλημα μίσους είναι εκείνη μιας ομάδας δραστών, οι οποίοι επιτίθενται σε ένα θύμα, το οποίο, αν και δεν γνωρίζουν προσωπικά, στοχοποιούν στο δρόμο, στο πάρκο,
Του Δημήτρη Παπακωνσταντίνου Αν υπάρχει κάτι αρκετά ανησυχητικό για την πορεία της οικονομίας, είναι η μείωση στον τουρισμό που ήδη καταγράφεται. Τα στοιχεία της Τραπέζης της Ελλάδος κρούουν το καμπανάκι για έναν επερχόμενο πολύ μεγάλο κίνδυνο. Ο οποίος μπορεί να τινάξει
Του Κώστα Στούπα Ο κ. Σπρίτζης διαρρηγνύει τα ιμάτιά του πως οι αστικές συγκοινωνίες δεν πρόκειται να ιδιωτικοποιηθούν. Ουδέν ασφαλέστερον πως θα πωληθούν
Του Walter Frick*… Το 1986, ο Stephen Wolff ανέλαβε μια κρυφή δουλειά στην κυβέρνηση των Ηνωμένων Πολιτειών: διευθυντής κατανομής δικτύωσης στο Εθνικό Ίδρυμα Επιστημών. Αυτό σήμαινε ότι ουσιαστικά ήλεγχε το Διαδίκτυο –εκείνη την εποχή, ήταν ένας αγωγός μεταφοράς μηνυμάτων και αρχείων για τα Πανεπιστήμια.
Αλλά τα επόμενα χρόνια, ο Wolff αντελήφθη ότι αν έκανε σωστά τη δουλειά του, δεν θα χρειαζόταν να ξαναδουλέψει. Υπολόγιζε ότι τελικά το δίκτυο που επέβλεπε θα μπορούσε, θα έπρεπε να είναι, και θα γινόταν ανοιχτό σε όλους, με αποτέλεσμα να είναι πολύ μεγάλο και περίπλοκο για να μπορεί να το διαχειριστεί ένα μόνο άτομο.
Του Thorsten Polleit*
Με την προσπάθειά του για υπεροχή και εξουσία φτάνει συχνά ο άνθρωπος στα χαρακτηριστικά του φθόνου. Η απόσταση που χωρίζει έναν άνθρωπο από τον υπεράνθρωπο σκοπό του γίνεται αισθητή απ' αυτόν, όπως είναι γνωστό, με τη μορφή του αισθήματος κατωτερότητας. Τον καταθλίβει
