Ένα νέο σκηνικό ξημερώνει αύριο, μετά την ηχηρή παρέμβαση του Αλέξη Τσίπρα και το κάλεσμα προς τους προοδευτικούς πολίτες, να προχωρήσουν σε κινήσεις αυτοοργάνωσης, που ερμηνεύεται ως ένα ξεκάθαρο σήμα για την ολική του επιστροφή στην κεντρική πολιτική σκηνή.
«Να οργανώσουμε σε κάθε πόλη, γειτονιά, περιοχή, χώρο εργασίας ή φοίτησης, πρωτοβουλίες επανίδρυσης, δικαιοσύνης και αλλαγής. Πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης, που θα σπάνε τα στεγανά της απομόνωσης μεταξύ των πολιτών (…)
Μέσα από τη συμμετοχή του καθένα και της καθεμιάς, τις μικρές ή μεγάλες πρωτοβουλίες, να χτίσουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο κίνημα, ικανό να δώσει πολιτική υπόσταση στο πλειοψηφικό πια αίτημα: Δεν πάει άλλο! Μας αξίζει μια Ελλάδα καλύτερη! Και μπορούμε!», ανέφερε ο πρώην πρωθυπουργός.
Είναι δεδομένο πως η φράση αυτή θα βάλει «φωτιά» στο πολιτικό σκηνικό, καθώς ερμηνεύεται ως το πρώτο ξεκάθαρο κάλεσμα για έναν νέο φορέα.
Ο Αλέξης Τσίπρας, μέσα από ένα κατάμεστο «Παλλάς» ανέλυσε το όραμά του. Ένα σχέδιο αναγέννησης για την πατρίδα μας στηριγμένο σε τέσσερις πυλώνες. Την ανάπτυξη, την αναδιανομή, την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα.
Και μίλησε για την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού αλλά και μιας νέας μεταπολίτευσης, ενός πολιτικού Big Bang που «θα αναδιατάξει ριζικά τους πολιτικούς συσχετισμούς και θα φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής νέους πολιτικούς σχηματισμούς με επίκεντρο την συμμετοχή των πολιτών.
Ένα κύμα πολιτικοποίησης και συμμετοχής για την υπεράσπιση των θεσμών, την αποκατάσταση του ελλείμματος εμπιστοσύνης με το πολιτικό σύστημα, το κοινοβούλιο την δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου».
Περιέγραψε ως πρώτο στάδιο αυτής της αλλαγής την επανίδρυση της δημοκρατικής παράταξης προκειμένου να αποκατασταθεί η ισορροπία στο πολιτικό σύστημα και να ξαναγίνει πρωταγωνίστρια, με στόχο την προοδευτική διακυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές.
Και σ’ αυτό το πλαίσιο, αφού διατείνεται ότι έχει κλείσει ο κύκλος των σημερινών πολιτικών σχημάτων του προοδευτικού χώρου, προτρέπει τους πολίτες στην αυτοοργάνωσή τους με τη δημιουργία παντού πρωτοβουλιών επανίδρυσης δικαιοσύνης και αλλαγής.
Οι λέξεις κλειδιά που διέτρεξαν την ομιλία του ήταν οι εξής:
- Αναγέννηση
- Νέος Πατριωτισμός
- Νέα Μεταπολίτευση
- Επανίδρυση
- Αυτοοργάνωση
Η ομιλία του Αλέξη Τσίπρα έχει όραση στην μεγάλη εικόνα της πατρίδας και του πολιτικού μας συστήματος. Δεν καταπιάστηκε με την τοξικότητα των ημερών, αλλά κοίταξε στο αύριο της Ελλάδας, ενώ δεν αναφέρθηκε καν στον Κυριάκο Μητσοτάκη προσωπικά. Κατέγραψε τον θλιβερό απολογισμό της πολιτικής της σημερινής κυβέρνησης και οραματίζεται ένα σοκ Δημοκρατίας, εντιμότητας και δικαιοσύνης.
Με την επιστροφή των πολιτών στην πολιτική, με στόχο την υπεράσπιση της ίδιας της δημοκρατίας και των θεσμών της.
Ο Αλέξης Τσίπρας οραματίστηκε ένα σχέδιο αναγέννησης για την πατρίδα μας στηριγμένο σε τέσσερις πυλώνες. Την ανάπτυξη, την αναδιανομή, την ασφάλεια και την ανθεκτικότητα.
Και μίλησε για την ανάγκη ενός νέου πατριωτισμού αλλά και μιας νέας μεταπολίτευσης, ενός πολιτικού Big Bang που θα αναδιατάξει ριζικά τους πολιτικούς συσχετισμούς και θα φέρει στο προσκήνιο της πολιτικής νέους πολιτικούς σχηματισμούς με επίκεντρο την συμμετοχή των πολιτών. Ένα κύμα πολιτικοποίησης και συμμετοχής για την υπεράσπιση των θεσμών, την αποκατάσταση του ελλείμματος εμπιστοσύνης με το πολιτικό σύστημα, το κοινοβούλιο την δικαιοσύνη, το κράτος δικαίου.
Και περιέγραψε ως πρώτο στάδιο αυτής της αλλαγής την επανίδρυση της δημοκρατικής παράταξης προκειμένου να αποκατασταθεί η ισορροπία στο πολιτικό σύστημα και να ξαναγίνει πρωταγωνίστρια, με στόχο την προοδευτική διακυβέρνηση μετά τις επόμενες εκλογές.
Και σ’ αυτό το πλαίσιο, αφού διατείνεται ότι έχει κλείσει ο κύκλος των σημερινών πολιτικών σχημάτων του προοδευτικού χώρου, προτρέπει τους πολίτες στην αυτοοργάνωσή τους με τη δημιουργία παντού πρωτοβουλιών επανίδρυσης δικαιοσύνης και αλλαγής.
Τα βασικά σημεία αναφοράς του Αλέξη Τσίπρα
-Ανάγκη μιας Νέας Μεταπολίτευσης – Ένα μεγάλο πολιτικό Big Bang αναδιάταξης των πολιτικών συσχετισμών και επιστροφής των πολιτών στην πολιτική
Nα ξαναφέρουμε στο προσκήνιο το κοινό μας όραμα για μια πατρίδα που μπορεί να αλλάξει με εντιμότητα, σχέδιο και δικαιοσύνη. Και αυτό το όραμα δεν μπορεί να αφορά μόνο μια παράταξη. Αυτό το όραμα πρέπει να αφορά την Ελλάδα και να ακουμπά όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες. Για αυτό μίλησα για την ανάγκη ενός Νέου Πατριωτισμού. Σήμερα θα μιλήσω και για την ανάγκη μιας Νέας Μεταπολίτευσης. Όχι με την έννοια της αλλαγής του Συντάγματος ή πόσο δε μάλλον του Πολιτεύματος. Αλλά με την έννοια ενός μεγάλου πολιτικού Big Bang που θα αναδιατάξει ριζικά τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς και θα φέρει στο προσκήνιο νέους πολιτικούς σχηματισμούς. Με την έννοια της επιστροφής των πολιτών στην πολιτική. Με την έννοια της αποκατάστασης της αξιοπιστίας των θεσμών χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να λειτουργήσει μια δημοκρατία. Την αναβάθμιση του κοινοβουλίου, της δικαιοσύνης, των ανεξάρτητων αρχών. Την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας και του πλουραλισμού στην ενημέρωση. Την ενίσχυση της λογοδοσίας της εξουσίας. Την ισχυροποίηση του Κράτους Δικαίου. Αλλά κυρίως με ένα σοκ Δημοκρατίας, γιατί Δημοκρατία δεν είναι μόνο κανόνες και θεσμοί, είναι και το λαϊκό φαντασιακό, το όραμα, τα συναισθήματα της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.
-Αμεσα ένα σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας – Ένα σχέδιο ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων και ρήξεων με τα μεγάλα συμφέροντα
Η πραγματικότητα «φωνάζει» ότι η πατρίδα μας χρειάζεται άμεσα ένα σοκ εντιμότητας, δικαιοσύνης και δημοκρατίας. Όχι, δεν υπάρχουν μαγικές λύσεις. Υπάρχουν όμως έντιμες, καθαρές και δίκαιες. Και η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται περισσότερο από κάθε τι, μια νέα ηθική της διακυβέρνησης. Που δεν θα εκλαμβάνει το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη μειοψηφία του πλούτου και την κοινωνική πλειοψηφία, ως φυσικό φαινόμενο. Ένα σχέδιο ρήξεων με μεγάλα συμφέροντα, και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής συγκρότησης του ελληνικού κράτους.
-Είμαι περήφανος γιατί η δική μας κυβέρνηση ήταν η εντιμότερη κυβέρνηση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου
Είμαι υπερήφανος. Ναι αυτή είναι η σωστή λέξη, περήφανος. Υπερήφανος για την αποφασιστικότητα, την εντιμότητα, την ανιδιοτέλεια της διαδρομής μας. Υπερήφανος γιατί εμείς οι άπειροι, που δεν κρατούσαμε από κανένα τζάκι, αλλά και δεν μας κρατούσε κανείς, τα καταφέραμε εκεί που απέτυχαν οι επαγγελματίες της εξουσίας. Υπερήφανος γιατί φτάσαμε τελικά στην Ιθάκη. Γιατί πολλά μπορούν να μου καταλογίσουν οι πολιτικοί μου αντίπαλοι, αλλά δυο πράγματα δεν μπορούν με τίποτα να αποδομήσουν: Ότι εμείς τελικά πετύχαμε εκεί όπου αυτοί αποτύχανε, και μάλιστα δις. Πήραμε το καράβι τσακισμένο, μια χώρα χρεοκοπημένη με άδεια ταμεία και ένα βουνό χρέους και παρά τις τρικυμίες τα καταφέραμε να φτάσουμε στην Ιθάκη. Να ρυθμίσουμε το χρέος, να αποκαταστήσουμε την αξιοπιστία της χώρας, να βγούμε οριστικά και χωρίς αστερίσκους από το καθεστώς της επιτροπείας των πιστωτών. Και το δεύτερο που δεν μπορούν να ξεγράψουν από τη συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού είναι ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν η εντιμότερη κυβέρνηση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου. Και αυτό δε ξεγράφει.
-Η πατρίδα μας χρειάζεται ένα ολιστικό Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης -Μια νέα ηθική της διακυβέρνησης
Η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται περισσότερο από κάθε τι, μια νέα ηθική της διακυβέρνησης. Που δεν θα εκλαμβάνει το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη μειοψηφία του πλούτου και την κοινωνική πλειοψηφία, ως φυσικό φαινόμενο. Ένα σχέδιο ρήξεων με μεγάλα συμφέροντα, και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής συγκρότησης του ελληνικού κράτους. Ένα ολιστικό Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης. Με τέσσερις πυλώνες: Την Ανάπτυξη, την Αναδιανομή, την Ασφάλεια και την Ανθεκτικότητα. Χρειαζόμαστε καταρχήν ένα κράτος δίκαιο και ισχυρό, που να λειτουργεί με κανόνες, αξιοκρατία, δικαιοσύνη και διαφάνεια. Κι ένα αποτελεσματικό κοινωνικό κράτος για να επουλώσει την τραυματισμένη συνοχή της κοινωνίας.
-Να προχωρήσει άμεσα η επανίδρυση της δημοκρατικής παράταξης
Και η διέξοδος σήμερα είναι μέσα από τη παρέμβασή μας οι προοδευτικοί και δημοκρατικοί πολίτες να δώσουμε μια φρέσκια πνοή που θα παρασύρει τις αδρανείς γραφειοκρατίες. Έναν νέο άνεμο αλλαγής, που όμως για να έρθει για τον τόπο, πρέπει πρώτα να ξεκινήσει από εμάς. Αυτό που απαιτείται, λοιπόν, σήμερα για τη δημοκρατική παράταξη, είναι να προχωρήσει σε διεργασίες Επανίδρυσης της πολιτικής και οργανωτικής της υπόστασης. Με στόχο όχι να αναπαράγει ελίτ και γραφειοκρατίες σε κομματικά αξιώματα, αλλά να γίνει ξανά πρωταγωνιστική δύναμη, για τον λαό και για τον τόπο. Μέσα από μια ριζική ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου, να δημιουργηθεί μια μεγάλη, πολύχρωμη, κινηματική, αλλά προγραμματικά συμπαγής και αποφασισμένη προοδευτική παράταξη, ικανή να αγκαλιάσει όλους τους αριστερούς, δημοκρατικούς, ευαίσθητους πολίτες. Ώστε να καταφέρει να διεκδικήσει με αξιώσεις την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου στις επόμενες εκλογές.
-Καθήκον όλων των προοδευτικών πολιτών να συγκροτήσουμε «Πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης»
Αυτό είναι, Φίλες και φίλοι, σήμερα το καθήκον κάθε αριστερού, προοδευτικού, δημοκρατικού πολίτη. Να μιλήσουμε, να πείσουμε, να σηκώσουμε με το λόγο και την πράξη μας από τον καναπέ της απογοήτευσης όσους έπαψαν να ελπίζουν. Να χτίσουμε την προσωπική και συλλογική αντίσταση στην απολυταρχία της ολιγαρχίας και της κλεπτοκρατίας, που σήμερα μας κυβερνά. Να οργανώσουμε σε κάθε πόλη, γειτονιά, περιοχή, χώρο εργασίας ή φοίτησης, πρωτοβουλίες επανίδρυσης, δικαιοσύνης και αλλαγής. Πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης, που θα σπάνε τα στεγανά της απομόνωσης μεταξύ των πολιτών. Πρωτοβουλίες που θα είναι ανοιχτές στην επιθυμία όλων να είναι συνεπιβάτες στο ταξίδι, μα αδιάβατες στην επιθυμία κάποιων να ταξιδεύουν πάντα στην πρώτη θέση. Από εδώ και στο εξής θα έχουμε προσκλήσεις για όλους αλλά δεν θα έχουμε ρεζερβέ στη πρώτη θέση για κανέναν. Γιατί αυτό που χρειαζόμαστε είναι να ξαναβρούμε το όραμα, τις ιδέες που εμπνέουν, τις αξίες μας. Όχι προνόμια και αξιώματα. Αλλά συλλογικό όραμα για την Αλλαγή. Αυτό χρειαζόμαστε.
-Θα είμαστε μαζί στο ταξίδι -Μαζί θα τα καταφέρουμε ξανά
Και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα είμαστε μαζί και σ’ αυτό το ταξίδι. Με τις εμπειρίες και τα τραύματά μας. Αλλά και με την απόφαση να μην παραιτηθούμε από το όραμα, το στόχο, το σχέδιο, μιας Ελλάδας που αξίζει στην ιστορία και τους πολίτες της. Αυτό είναι το μήνυμα της Ιθάκης: Όπως καταφέραμε τότε να φτάσουμε παρά τις τρομακτικές δυσκολίες στον προορισμό μας. Έτσι ξανά θα τα καταφέρουμε.
Αναλυτικά αποσπάσματα από την ομιλία
Δεν έχω σκοπό να απολογηθώ, ιδίως σε κείνους που διέπραξαν το φόνο και τώρα μας κατηγορούν ότι δεν φροντίσαμε όπως έπρεπε τα ορφανά που άφησαν.
Σε κείνους δηλαδή που χρεοκόπησαν τη χώρα,
την παρέδωσαν στο έλεος των δανειστών,
βούλιαξαν στη ντροπή του Γερούν Γερά και του Βάστα Σόιμπλε όταν η κοινωνία αιμορραγούσε,
και τώρα μας ζητούν το λόγο.
Δεν έχω, τέλος, κανένα πρόβλημα, το δηλώνω ευθαρσώς, να με κατηγορούν ως αμετανόητο.
Θα ήθελα μάλιστα να τους βοηθήσω λίγο σ’ αυτό.
Για όσα ως κυβέρνηση προσπαθήσαμε και καταφέραμε, δεν είμαι απλώς αμετανόητος.
Είμαι υπερήφανος.
Ναι αυτή είναι η σωστή λέξη, περήφανος.
Υπερήφανος για την αποφασιστικότητα, την εντιμότητα, την ανιδιοτέλεια της διαδρομής μας.
Γιατί πολλά μπορούν να μου καταλογίσουν οι πολιτικοί μου αντίπαλοι, αλλά δυο πράγματα δεν μπορούν με τίποτα να αποδομήσουν:
Ότι εμείς τελικά πετύχαμε εκεί όπου αυτοί αποτύχανε, και μάλιστα δις.
Και το δεύτερο που δεν μπορούν να ξεγράψουν από τη συλλογική συνείδηση του ελληνικού λαού είναι ότι η δική μας κυβέρνηση ήταν η εντιμότερη κυβέρνηση στη σύγχρονη πολιτική ιστορία του τόπου.
Και αυτό δε ξεγράφει
Πίσω στο βάλτο!
Αυτό έκαναν, με τη βαλκανική εκδοχή των trickle-down economics που επέβαλαν.
Καθήλωσαν τη χώρα στις τελευταίες θέσεις της Ευρώπης σε όλους τους κρίσιμους τομείς.
Μεγάλωσαν τη φτώχεια, πολλαπλασίασαν την ανασφάλεια, παρόξυναν τις κοινωνικές ανισότητες σε βαθμό κοινωνικής αποσάθρωσης.
…Και την ίδια στιγμή προκλητικός πλούτος συσσωρεύεται σε λίγα χέρια.
Και η οικονομία πορεύεται με τις παλιές συνταγές, που μας έριξαν στα βράχια. Με όρους ανισότητας και κερδοσκοπίας και με ένα στρεβλό παραγωγικό μοντέλο, το ίδιο που μας οδήγησε στην κρίση.
Ενώ το κοινωνικό κράτος τείνει να καταντήσει κενό γράμμα.
Οι όροι πρόσβασης στη δημόσια Υγεία και Παιδεία επιδεινώνονται συστηματικά. Ενώ ανθίζει, υπό την προστασία τους, προκλητικά η κερδοσκοπία. Με τη χώρα μας πρώτη σε ιδιωτικές δαπάνες για την υγεία, αλλά και την εκπαίδευση.
Κοιτάξτε μάλιστα, την πρόσφατη γελοιότητα με τα ιδιωτικά πανεπιστήμια που τόσο διαφήμισαν. Αντί για το Χάρβαρντ και την Σορβόννη, που έταζαν, τι προέκυψε.
Αντί να συμβάλουν στη βελτίωση της δημόσιας εκπαίδευσης, ο νους τους είναι μονίμως να βρουν πελάτες για την ιδιωτική.
Για να μη μιλήσουμε για το εργασιακό τοπίο. Για τις ευέλικτες και επισφαλείς μορφές εργασίας που επικρατούν.
Για τους νέους με υψηλά προσόντα που δουλεύουν πολύ αλλά αμείβονται ελάχιστα, γεγονός που εντείνει την κοινωνική επισφάλεια και τροφοδοτεί τη δημογραφική κρίση.
Για τους αγρότες που βγαίνουν αυτές τις μέρες στους δρόμους γιατί βλέπουν τις επιδοτήσεις τους να γίνονται Φεράρι και κερδισμένα Τζόκερ των γαλάζιων παιδιών.
Και αντιμετωπίζονται με διώξεις και χημικά.
Αλλά αυτή είναι, δυστυχώς, η εικόνα της Ελλάδας σήμερα.
Η ελληνική κοινωνία ασφυκτιά μέσα σε μια ατμόσφαιρα πρωτοφανούς και γενικευμένης διαφθοράς, παράλυσης του κράτους δικαίου, ατιμωρησίας των ισχυρών, έκπτωσης της Δικαιοσύνης και των θεσμών ελέγχου της εκτελεστικής εξουσίας.
Η τοξικότητα των υποκλοπών, η δυσωδία του ΟΠΕΚΕΠΕ, και η έλλειψη οξυγόνου στο έγκλημα των Τεμπών, είναι τα πιο πρόσφατα δείγματα αυτής της μολυσμένης ατμόσφαιρας.
Και όλα αυτά μαζί, σε ένα πράγμα συνηγορούν:
Ότι δεν έχουμε μια κυβέρνηση που κάνει λάθος.
Έχουμε μια λάθος κυβέρνηση.
Η πατρίδα μας σήμερα χρειάζεται περισσότερο από κάθε τι, μια νέα ηθική της διακυβέρνησης.
Που δεν θα εκλαμβάνει το τεράστιο χάσμα ανάμεσα στη μειοψηφία του πλούτου και την κοινωνική πλειοψηφία, ως φυσικό φαινόμενο.
Ένα σχέδιο ρήξεων με μεγάλα συμφέροντα, και ριζοσπαστικών μεταρρυθμίσεων σε όλο το φάσμα της οικονομικής, κοινωνικής και θεσμικής συγκρότησης του ελληνικού κράτους.
Ένα ολιστικό Εθνικό Σχέδιο Αναγέννησης.
Με τέσσερις πυλώνες: Την Ανάπτυξη, την Αναδιανομή, την Ασφάλεια και την Ανθεκτικότητα.
Για να γίνουν πειστικές κι εφαρμόσιμες οι δίκαιες πολιτικές ανάπτυξης υπάρχει μια βασική προϋπόθεση:
Να μοιραστούμε δίκαια τα βάρη που απαιτούνται για την αναγέννηση της πατρίδας.
Και δικαιοσύνη εδώ σημαίνει ένα πράγμα: Οι έχοντες και κατέχοντες οφείλουν να στηρίξουν αναλογικά περισσότερο.
Σήμερα συμβαίνει το ανάποδο: Στηρίζουν τη κερδοφορία και τα πλούτη τους οι μη προνομιούχοι.
Αυτό πρέπει να αντιστραφεί.
Ο μεγάλος πλούτος πρέπει να στηρίξει την οικοδόμηση του αύριο της πατρίδας μας.
Με μια Πατριωτική εισφορά για τα πολύ υψηλά εισοδήματα, τόσο ατομικά, όσο και εταιρικά που θα κατευθύνεται αποκλειστικά σε έναν ειδικό κλειστό λογαριασμό για τη Στήριξη των Νέων Γενεών και κυρίως της νεανικής στέγης.
Γιατί, η πολιτική που δεν ακουμπά τον μεγάλο πλούτο, αλλά τον αναδιανέμει προς τα πάνω, δεν μειώνει τα ελλείματα. Τα αναπαράγει.
Δεν δημιουργεί αναπτυξιακή προοπτική. Την υποθηκεύει.
Δεν προστατεύει τη δημοκρατία. Την υπονομεύει, ανοίγοντας την πόρτα στους εχθρούς της.
Η Ελλάδα καλείται να είναι παράγοντας ειρήνης και όχι εν δυνάμει εμπόλεμη δύναμη στον πόλεμο της Ουκρανίας.
Να σταθεί απέναντι στη ρωσική εισβολή αλλά και απέναντι στην αντιρωσική υστερία.
Η Ελλάδα οφείλει να πάρει καθαρή θέση απέναντι στη γενοκτονία της Γάζας και την πολιτική του Ισραήλ στην περιοχή. Να αναγνωρίσει το παλαιστινιακό κράτος και τα δικαιώματα του λαού της Παλαιστίνης.
Η Ελλάδα επιβάλλεται να αντισταθεί στην Ευρώπη της αύξησης των στρατιωτικών δαπανών σε βάρος του κοινωνικού κράτους.
Της φαλκίδευσης της δημοκρατίας από τα μεγάλα οικονομικά συμφέροντα.
Της απαξίωσης των αξιών που υπήρξαν θεμέλιο της ενωμένης Ευρώπης από τον κυνισμό των πολυεθνικών, τους εθνικούς εγωισμούς, την αγριότητα της άκρας Δεξιάς που απλώνεται επικίνδυνα στην ήπειρό μας.
Ζούμε μια από της χειρότερες περιόδους της μεταπολιτευτικής ιστορίας σε σχέση με την εμπιστοσύνη των πολιτών στην πολιτική και το πολιτικό σύστημα.
Η πλειοψηφία των πολιτών δεν πιστεύει ότι έχουμε αληθινή δημοκρατία.
Δεν εμπιστεύεται -και όχι άδικα- τους θεσμούς και ιδιαίτερα τη δικαιοσύνη.
Έχει απαξιώσει τη Βουλή.
Δεν πρέπει να υποτιμούμε ότι αυτό το έλλειμμα εμπιστοσύνης προς τη Δημοκρατία και τους θεσμούς της, αυτή η κοινωνική απογοήτευση, η αμηχανία, ακόμη και η τυφλή αγανάκτηση, μπορεί να γίνει τροφή για τα τέρατα της ακροδεξιάς και της αντιπολιτικής.
Αυτό άλλωστε συμβαίνει ήδη σε πολλές χώρες της Δύσης.
Το πρωταρχικό ζητούμενο, λοιπόν είναι να ξαναζωντανέψουμε την εμπιστοσύνη στη Δημοκρατία. Στη δύναμη της πολιτικής συμμετοχής.
Και να ξαναφέρουμε στο προσκήνιο το κοινό μας όραμα για μια πατρίδα που μπορεί να αλλάξει με εντιμότητα, σχέδιο και δικαιοσύνη.
Και αυτό το όραμα δεν μπορεί να αφορά μόνο μια παράταξη.
Αυτό το όραμα πρέπει να αφορά την Ελλάδα και να ακουμπά όλες τις Ελληνίδες και όλους τους Έλληνες.
Για αυτό μίλησα για την ανάγκη ενός Νέου Πατριωτισμού.
Σήμερα θα μιλήσω και για την ανάγκη μιας Νέας Μεταπολίτευσης.
Όχι με την έννοια της αλλαγής του Συντάγματος ή πόσο δε μάλλον του Πολιτεύματος.
Αλλά με την έννοια ενός μεγάλου πολιτικού Big Bang που θα αναδιατάξει ριζικά τους σημερινούς πολιτικούς συσχετισμούς και θα φέρει στο προσκήνιο νέους πολιτικούς σχηματισμούς.
Με την έννοια της επιστροφής των πολιτών στην πολιτική.
Με την έννοια της αποκατάστασης της αξιοπιστίας των θεσμών χωρίς τους οποίους δεν μπορεί να λειτουργήσει μια δημοκρατία.
Την αναβάθμιση του κοινοβουλίου, της δικαιοσύνης, των ανεξάρτητων αρχών.
Την αποκατάσταση της ανεξαρτησίας και του πλουραλισμού στην ενημέρωση.
Την ενίσχυση της λογοδοσίας της εξουσίας.
Την ισχυροποίηση του Κράτους Δικαίου.
Αλλά κυρίως με ένα σοκ Δημοκρατίας, γιατί Δημοκρατία δεν είναι μόνο κανόνες και θεσμοί, είναι και το λαϊκό φαντασιακό, το όραμα, τα συναισθήματα της ελπίδας για μια καλύτερη ζωή.
Σήμερα, δυστυχώς, αυτό που κυριαρχεί στον προοδευτικό χώρο δεν είναι η έγνοια για την παραγωγή εναλλακτικού Σχεδίου, ούτε καν η αγωνία για την αλλαγή της σημερινής διακυβέρνησης.
Αλλά η έγνοια και η αγωνία για το ποιος θα είναι πρώτος στο χωριό.
Η εικόνα είναι δυσάρεστη και αποκαρδιωτική
Γιατί πρόκειται για μια εικόνα κατακερματισμού και ιδιοτέλειας, που αναπαράγει και πολλαπλασιάζει την κοινωνική απογοήτευση.
Και βοηθά την κυβέρνηση να συντηρεί το βάλτο.
Όσο η αντιπολίτευση αδυνατεί να παράγει το οξυγόνο που η κοινωνία χρειάζεται και απαιτεί.
Κόμματα περίκλειστα στην αυταρέσκεια τους και ηγεσίες που δίνουν την αίσθηση ότι λίγο τους απασχολεί αν η σημερινή κυβέρνηση κερδίσει και μια τρίτη τετραετία.
Αρκεί να είναι στις θέσεις τους.
Και για όσους τις αμφισβητούν, το ίδιο.
Αρκεί να τους δοθεί η ευκαιρία αργότερα, να γίνουν αυτοί οι πρώτοι στο χωριό.
Η κοινωνία όμως δε νοιάζεται για αυτό.
Για τα άγχη, τους εγωισμούς, τις φιλοδοξίες, τις αποσκιρτήσεις, τις μεταπηδήσεις.
Ούτε συγκινείται από πρόχειρες, καθυστερημένες και όψιμες συγκολλήσεις, κινήσεις μικροκομματικής επιβίωσης.
Η κοινωνία νοιάζεται και αγωνιά για εναλλακτική προοπτική.
Απέναντι στην Ελλάδα του Φραπέ και της Φεράρι, απέναντι στην Ελλάδα που μας πληγώνει, να υπάρξει ρεαλιστικό σχέδιο και προοπτική για μια Ελλάδα που μας αξίζει.
Για αυτό αγωνιά η κοινωνία.
Και όσο οι σημερινοί σχηματισμοί της αντιπολίτευσης δείχνουν να μην μοιράζονται την ίδια αγωνία για μια εναλλακτική προοπτική για τη χώρα.
Όσο θα επιμένουν σε λογικές που αφορούν το μικρόκοσμό τους και όχι την κοινωνία.
Τόσο θα εδραιώνεται στους πολίτες η πεποίθηση ότι ο κύκλος τους έχει κλείσει.
Αυτό που απαιτείται, λοιπόν, σήμερα για τη δημοκρατική παράταξη, είναι να προχωρήσει σε διεργασίες Επανίδρυσης της πολιτικής και οργανωτικής της υπόστασης.
Με στόχο όχι να αναπαράγει ελίτ και γραφειοκρατίες σε κομματικά αξιώματα, αλλά να γίνει πρωταγωνιστική δύναμη, για τον λαό, για την Ελλάδα.
Μέσα από μια ριζική ανασύνθεση του προοδευτικού χώρου, να δημιουργηθεί μια μεγάλη, πολύχρωμη, κινηματική, αλλά προγραμματικά συμπαγής και αποφασισμένη προοδευτική παράταξη, ικανή να αγκαλιάσει όλους τους αριστερούς, δημοκρατικούς, ευαίσθητους πολίτες.
Ώστε να καταφέρει να διεκδικήσει με αξιώσεις την προοδευτική διακυβέρνηση του τόπου στις επόμενες εκλογές.
Αυτό είναι, Φίλες και φίλοι, σήμερα το καθήκον κάθε αριστερού, προοδευτικού, δημοκρατικού πολίτη.
Να μιλήσουμε, να πείσουμε, να σηκώσουμε με το λόγο και την πράξη μας από τον καναπέ της απογοήτευσης όσους έπαψαν να ελπίζουν.
Να χτίσουμε την προσωπική και συλλογική αντίσταση στην απολυταρχία της ολιγαρχίας και της κλεπτοκρατίας, που σήμερα μας κυβερνά.
Να οργανώσουμε σε κάθε πόλη, γειτονιά, περιοχή, χώρο εργασίας ή φοίτησης, πρωτοβουλίες επανίδρυσης, δικαιοσύνης και αλλαγής.
Πρωτοβουλίες αυτοοργάνωσης, που θα σπάνε τα στεγανά της απομόνωσης μεταξύ των πολιτών.
Πρωτοβουλίες που θα είναι ανοιχτές στην επιθυμία όλων να είναι συνεπιβάτες στο ταξίδι,
μα αδιάβατες στην επιθυμία κάποιων να ταξιδεύουν πάντα στην πρώτη θέση.
Από εδώ και στο εξής θα έχουμε προσκλήσεις για όλους αλλά δεν θα έχουμε ρεζερβέ στη πρώτη θέση για κανέναν.
Μέσα από τη συμμετοχή του καθένα και της καθεμιάς, τις μικρές ή μεγάλες πρωτοβουλίες, να χτίσουμε όλοι μαζί ένα μεγάλο κίνημα, ικανό να δώσει πολιτική υπόσταση στο πλειοψηφικό πια αίτημα:
ΔΕΝ ΠΑΕΙ ΑΛΛΟ!
Μας αξίζει μια Ελλάδα καλύτερη !
Και μπορούμε !
Και δεν νομίζω ότι πέφτω έξω, αν πω ότι η σημερινή σας παρουσία, για τους περισσότερους τουλάχιστον, είναι και μια εκδήλωση προσδοκίας, μια δήλωση συμμετοχής στο νέο ταξίδι, που θα ξεκολλήσει την Ελλάδα από το σημερινό βάλτο και θα την οδηγήσει στις καθαρές θάλασσες της δικαιοσύνης και της δημοκρατίας.
Και θέλω να σας διαβεβαιώσω ότι θα είμαστε μαζί και σ’ αυτό το ταξίδι.
Με τις εμπειρίες και τα τραύματά μας.
Αλλά και με την απόφαση να μην παραιτηθούμε από το όραμα, το στόχο, το σχέδιο, μιας Ελλάδας που αξίζει στην ιστορία και τους πολίτες της.
Αυτό είναι το μήνυμα της Ιθάκης:
Όπως καταφέραμε τότε να φτάσουμε παρά τις τρομακτικές δυσκολίες στον προορισμό μας.
Έτσι ξανά θα τα καταφέρουμε.
Σας ευχαριστώ».
