Στην πρώτη επέτειο της εξέγερσης του Πολυτεχνείου, ο Γιάννης Ρίτσος ανέβηκε στο χώρο του Πολυτεχνείου και απήγγειλε το ιστορικό του ποίημα «Ρωμιοσύνη», προκαλώντας βαθιά συγκίνηση στους χιλιάδες διαδηλωτές που είχαν συγκεντρωθεί εκεί. Η φωνή του ποιητή μετατράπηκε σε ένα δυνατό σύνθημα, που αντήχησε στους δρόμους του κέντρου της Αθήνας.
Η απαγγελία της «Ρωμιοσύνης» από τον Γιάννη Ρίτσο δεν ήταν απλά μια καλλιτεχνική στιγμή, αλλά μια πολιτική πράξη που ενίσχυσε το ηθικό των διαδηλωτών και έδωσε φωνή στην επιθυμία για ελευθερία και δικαιοσύνη. Η συγκέντρωση στο Πολυτεχνείο, που γινόταν για πρώτη φορά μετά την πτώση της δικτατορίας, είχε γίνει σημείο αναφοράς για το αντιδικτατορικό κίνημα.
Στο ποίημα, η φράση «Σώπα, όπου να ‘ναι θα σημάνουν οι καμπάνες» αντηχεί ως κάλεσμα για την αναγέννηση και την αλλαγή. Ο Ρίτσος περιγράφει το χώμα που πατούσαν οι διαδηλωτές ως κοινό κτήμα του λαού, σύμβολο αντοχής και συλλογικής μνήμης: «Αυτό το χώμα είναι δικό τους και δικό μας – δε μπορεί κανείς να μας το πάρει».
