Οι νέοι σήμερα, αυτοί που αποκαλούμε «Gen Z» εγκαταλείπουν τις υπαλληλικές θέσεις εργασίας και εργάζονται ολοένα και πιο συχνά για δισεκατομμυριούχους ως… νταντάδες, σεφ και προσωπικοί βοηθοί, απολαμβάνοντας προνόμια για λίγους και εκλεκτούς, αλλάζοντας τα δεδομένα στην αγορά εργασίας.
Όταν η Κάσιντι Ο’Χάγκαν κοίταξε τα κρυστάλλινα γαλάζια νερά στις Μαλδίβες τον περασμένο Δεκέμβριο, ένιωσε ότι τα είχε καταφέρει. Η 28χρονη έμενε σε ένα εξωτικό θέρετρο, στην ιδιωτική της βίλα. Εργαζόμενη ως νταντά για εξαιρετικά πλούσιες οικογένειες έχει ταξιδέψει σε μέρη που δεν ονειρευόταν ποτέ ότι θα πήγαινε: χειμώνες στο Άσπεν, καλοκαίρια στα Χάμπτονς , ταξίδια στο Πουέρτο Ρίκο, την Ινδία και το Ντουμπάι, και βόλτες στα ευρωπαϊκά ύδατα με υπερπολυτελή γιοτ.
Η Ο’Χάγκαν έχει παροχές υγειονομικής περίθαλψης, άδειες μετ’αποδοχών και εξαψήφιο μισθό (μεταξύ 150.000 και 250.000 δολαρίων). Αυτό δεν περιλαμβάνει άλλα προνόμια, όπως γεύματα μαγειρεμένα από ιδιωτικό σεφ, τη δική της «νταντά», πρόσβαση σε προσωπικούς σοφέρ και ταξίδια σε όλο τον κόσμο με ιδιωτικά τζετ. «Η δουλειά μου ως πωλήτρια ορθοπεδικών ειδών δεν θα μπορούσε ποτέ να ανταγωνιστεί όλα αυτά», λέει. Φανταζόταν ότι σε αυτό το σημείο της ζωής της θα είχε ολοκληρώσει την ιατρική σχολή. Αλλά το 2021, μετά από μεταπτυχιακές σπουδές σε ιατρεία και εταιρείες υγειονομικής περίθαλψης, εγκατέλειψε αυτά τα σχέδια και εντάχθηκε σε ένα αυξανόμενο κύμα της «Gen Z» που εγκαταλείπει την υπαλληλική ζωή υπέρ της εργασίας για τα σπίτια και τις περιουσίες των υπερπλούσιων.
Η «ιδιωτική στελέχωση» είναι η περίπλοκη υποδομή προσωπικού που κάνει αθόρυβα την ζωή των πλουσίων…τόσο πλούσια. Νταντάδες, προσωπικοί βοηθοί, διαχειριστές σπιτιών, μπάτλερ, προσωπικό ασφαλείας ,σοφέρ και προσωπικοί σεφ. Για πολλούς νέους, είναι μια πιο περιζήτητη, επικερδής, και δυναμική εναλλακτική λύση στην αναρρίχηση σε μια ολοένα και πιο ασταθή εταιρική σκάλα.
Όταν ο Μπράιαν Ντάνιελ ξεκίνησε το πρακτορείο εύρεσης προσωπικού, το Celebrity Personal Assistant Network, το 2007, ήταν ένας από τους λίγους ειδικούς για τους υπερπλούσιους, λέει. Σήμερα, εκτιμά ότι υπάρχουν περίπου 1.000 ιδιωτικά γραφεία εύρεσης προσωπικού παγκοσμίως, περίπου 500 εκ των οποίων βρίσκονται στις ΗΠΑ. «Η όρεξη είναι ακόρεστη», λέει. «Το βάθος και το εύρος του πλούτου είναι απλά εκπληκτικό».
Σε αυτήν την εποχή του καπιταλισμού όπου «ο νικητής τα παίρνει όλα» μια εποχή που οι τεχνολογικές εταιρείες προσφέρουν εννιαψήφιες προσφορές σε κορυφαίους ερευνητές Τεχνητής Νοημοσύνης και ο Έλον Μασκ βρίσκεται σε τροχιά να γίνει ο πρώτος τρισεκατομμυριούχος στον κόσμο, ενώ οι επαγγελματικές σταδιοδρομίες καταρρέουν και οι μαζικές απολύσεις διαπερνούν τον κόσμο των υπαλλήλων, πολλοί εκπρόσωποι της «Gen Z» στρέφονται στην σημερινή υπερ-ελίτ και αποφασίζουν ότι αν δεν μπορούν να τους νικήσουν μπορούν τουλάχιστον να τους περιποιηθούν.
Πάνω από 3.000 δισεκατομμυριούχοι στη λίστα Forbes
Το 2000, υπήρχαν 322 άτομα στη λίστα δισεκατομμυριούχων του Forbes στον κόσμο. Σήμερα υπάρχουν περισσότεροι από 3.000. Υπάρχει επίσης αυτό που μια πρόσφατη έκθεση της UBS ονόμασε «η άνοδος του καθημερινού εκατομμυριούχου» – ο αριθμός των ανθρώπων παγκοσμίως με 1 έως 5 εκατομμύρια δολάρια σε επενδυόμενα περιουσιακά στοιχεία έχει τετραπλασιαστεί σε 52 εκατομμύρια τα τελευταία 25 χρόνια. Καθώς οι Kροίσοι έχουν πολλαπλασιαστεί, το ίδιο έχει συμβεί και με τις επαύλεις, τα αεροπλάνα και τα γιοτ τους που χρειάζονται προσωπικό.
«Υπάρχουν τόσοι πολλοί πλούσιοι άνθρωποι, και δεν αγοράζουν απλώς ένα κτήμα», λέει ο Μπράιαν Ντάνιελ. «Ποτέ δεν υπήρξε καλύτερη ευκαιρία στην ιστορία για να μπει κανείς σε ιδιωτική υπηρεσία, επειδή ο καθένας από αυτούς τους δισεκατομμυριούχους απασχολεί μικρούς στρατούς ανθρώπων για να ικανοποιήσει κάθε του ιδιοτροπία».
Το κύμα προσλήψεων μετά την πανδημία έχει επίσης δημιουργήσει πόλεμο προσφορών εντός του κλάδου, αυξάνοντας τους μισθούς και τα προνόμια. «Υπάρχει μια πολύ σοβαρή έλλειψη σε προσωπικό υψηλής ποιότητας», λέει ο Ντάνιελ. «Χρειάζεστε ένα μέρος για να μείνετε; Ορίστε ο ξενώνας. Χρειάζεστε ένα εταιρικό αυτοκίνητο; Ορίστε. 401.000, εγγυημένες ώρες – εννοώ, τις πετάνε στον νεροχύτη της κουζίνας».
Μια πρόσφατη ματιά στις ανοιχτές θέσεις εργασίας στον ιστότοπο του γραφείου εύρεσης προσωπικού Tiger Recruitment ήταν ενδεικτική. Υπήρχε αγγελία για μια οικονόμο με αμοιβή 120.000 δολαρίων και μια νταντά με μισθό 150.000 δολαρίων. Υπήρχε επίσης ένας «επικεφαλής προσωπικών βοηθών» με μισθό από 250.000 έως 280.000 δολάρια και ένας «διευθυντής κατοικιών» που επιβλέπει ακίνητα στη Νέα Υόρκη, το Ιστ Χάμπτον, το Άσπεν και το Μπελ Ερ για 200.000 έως 250.000 δολάρια.
Όταν η Ο’Χάγκαν άρχισε να ψάχνει για δουλειά σε μια οικογένεια με υψηλή περιουσία το 2019, ήταν 22 ετών και ήθελε να κερδίσει επιπλέον χρήματα ενώ παράλληλα προετοιμαζόταν για τις εξετάσεις. Λίγο αφότου βρήκε την πρώτη της δουλειά, λέει: «Συνειδητοποίησα πολύ γρήγορα αφού μετακόμισα ότι είχα μπει σε αυτόν τον εντελώς διαφορετικό κόσμο». Οι λεπτομέρειες στη συνέντευξη ήταν ελάχιστες, αλλά όταν έφτασε στην έπαυλη της οικογένειας στην Καλιφόρνια, έμαθε ότι η φράση «καλυμμένα γεύματα» στην περιγραφή της θέσης εργασίας αποδείχθηκε ότι σήμαινε έναν εσωτερικό σεφ που όχι μόνο μαγείρευε επί τόπου για την οικογένεια, αλλά και για ολόκληρο το προσωπικό.
Η Ο’Χάγκαν ήταν μία από τις τέσσερις νταντάδες σε μια «ομάδα φροντίδας παιδιών» που εργαζόταν για ένα ζευγάρι γύρω στα 35 από μια μεγάλη επιχειρηματική οικογένεια. Υπήρχαν προσωπικοί βοηθοί, ένα ρόστερ οικονόμων, ένας επικεφαλής προσωπικού του σπιτιού, ακόμη και ένας αφοσιωμένος οικονόμος σπιτιού. Όσο ικανοποιητική κι αν ήταν η δουλειά, σχεδίαζε να χτίσει μια καριέρα στον τομέα της υγειονομικής περίθαλψης. Το 2021, μετακόμισε στη Νέα Υόρκη για να εργαστεί στις ιατρικές πωλήσεις σε μια μεγάλη εταιρεία. Πέρασε πολλές ώρες σε χειρουργεία και σε νοσοκομεία σε ένα «ανδροκρατούμενο» περιβάλλον, λέει η Ο’Χάγκαν. Ο βασικός μισθός της, ύψους 65.000 δολάρια. Σύντομα, ένιωσε εξαντλημένη και αόρατη.
Μετά από λιγότερο από ένα χρόνο, τα παράτησε και επέστρεψε στην εργασία της ως νταντά, αυτή τη φορά με σκοπό να χτίσει μια καριέρα και να εργαστεί για οικογένειες που ήταν πολύ πλούσιες. «Έχοντας ζήσει στη Νέα Υόρκη, ήξερα ότι υπάρχουν δισεκατομμυριούχοι εδώ, οικογένειες με εξαιρετικά υψηλή καθαρή αξία», λέει. «Ήθελα πραγματικά να φτάσω στην κορυφή». Το εισόδημά της εκτοξεύθηκε αμέσως κατά 40.000 δολάρια. Επίσης, είχε ξανά γεύματα από σεφ, μια ολόκληρη ντουλάπα που της παρείχε η οικογένεια και κατάφερε να εγκαταλείψει το μετρό χάρη στις ασφαλισμένες διαδρομές με Uber από και προς τη δουλειά.
Καθώς η Gen Z έχει απογoητευτεί όλο και περισσότερο από την εταιρική ζωή, δεν είναι η μόνη που κάνει αυτή τη στροφή. Μια έρευνα της Deloitte το 2025 διαπίστωσε ότι μόνο το 6% της εν λόγω γενιάς δηλώνει ότι ο κύριος επαγγελματικός της στόχος είναι να κατακτήσει μια ηγετική θέση στην εργασία. Μερικοί μάλιστα αποφεύγουν να αναλάβουν διευθυντικούς ρόλους (κάτι που ονομάζεται « συνειδητή αποδέσμευση») για να δώσουν προτεραιότητα στην ισορροπία μεταξύ επαγγελματικής και προσωπικής ζωής.
Η «Gen Z» ορίζει την οικονομική επιτυχία διαφορετικά από τους Boomers
Ταυτόχρονα, αναμένουν επίσης να κερδίζουν περισσότερα, πολύ περισσότερα, από τις παλαιότερες γενιές. Σύμφωνα με πρόσφατη έρευνα της Empower, η Gen Z ορίζει την οικονομική επιτυχία ως μισθό σχεδόν 600.000 δολαρίων, περίπου έξι φορές υψηλότερο από ό,τι ανέμεναν οι Boomers. Κι όμως, οι μεταπτυχιακοί φοιτητές έχουν εκφράσει ιδιαίτερα έντονα την αδυναμία τους να βρουν δουλειά, καθώς οι προσλήψεις σε όλες τις ΗΠΑ είναι στάσιμες τους τελευταίους μήνες και η Τεχνητή Νοημοσύνη συνεχίζει να εισχωρεί στην εταιρική στρατηγική.
Η ιδιωτική στελέχωση ήταν πάντα μια καριέρα στην οποία κατά κάποιο τρόπο καταφεύγουν οι άνθρωποι, λέει ο Ντάνιελ. Αυτό που είναι διαφορετικό σήμερα είναι ότι «οι νεότεροι παίκτες στον κλάδο σήμερα δεν είναι μόνο νεότεροι, αλλά έχουν και πανεπιστημιακή εκπαίδευση», λέει. «Λαμβάνω email από άτομα που έχουν διδακτορικά, άτομα που ήταν δικηγόροι, άτομα που ήταν ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, άτομα που εργάζονταν στον τομέα των ακινήτων».
Ανάμεσα στους νεοφερμένους είναι η Τζούλια Ντάντλεϊ. Η 26χρονη αποφοίτησε με πτυχίο και μεταπτυχιακό στην επικοινωνία — και στη συνέχεια φοίτησε σε σχολή μαγειρικής. Αλλά τελικά εγκατέλειψε την εργασία τόσο σε πρακτορείο όσο και σε εστιατόριο υπέρ της δημιουργίας μιας επιχείρησης παρασκευής γευμάτων και της εργασίας ως ιδιωτική σεφ. Έχει περάσει τα τελευταία καλοκαίρια μαγειρεύοντας για οικογένειες στα Χάμπτονς, όπου η προετοιμασία δύο ή τριών γευμάτων την ημέρα για μερικούς μήνες μπορεί να της αποφέρει έναν εξαψήφιο μισθό.
«Πολλοί σεφ θα εγκαταλείψουν το πεντάστερο εστιατόριο και θα εργαστούν σε ιδιωτικό τομέα», λέει ο Ντάνιελ. «Ξέρουμε πόσο χρονοβόρο και εξαντλητικό μπορεί να είναι, αλλά μπορείς να τριπλασιάσεις τον μισθό σου φεύγοντας από το εστιατόριο και εργαζόμενος ιδιωτικά για έναν δισεκατομμυριούχο».
Το να εργάζεσαι όμως για έναν δισεκατομμυριούχο μπορεί επίσης να είναι αγχωτικό. Σε αυτόν τον κλάδο με τις διασημότητες και τους δισεκατομμυριούχους, πρέπει να έχει κανείς πολλή ενέργεια γιατί οι ταχύτητες είναι πάντα ιλιγγιώδεις και να είσαι διαρκώς σε ετοιμότητα. «Το στρες μπορεί να είναι μεγαλύτερο από ό,τι ακόμη και στη Wall Street», λέει ο Ντάνιελ, θυμούμενος μια φορά που πήγε μόνος του στο νοσοκομείο ενώ έπαθε κρίση πανικού μετά από μια ιδιαίτερα αγχωτική μέρα ως βοηθός.
Tελικά, δεν είναι εύκολο να εισέλθεις και να εξασφαλίσεις θέσεις σε πλούσια νοικοκυριά. Οι περισσότερες οικογένειες με εξαιρετικά υψηλό καθαρό εισόδημα βάζουν το προσωπικό τους να υπογράφει Συμφωνίες Μυστικότητας και απαιτούν από το προσωπικό τους να έχει πολύ καθαρή παρουσία στα μέσα κοινωνικής δικτύωσης. Αυτό σημαίνει επίσης ότι τα γραφεία εύρεσης προσωπικού συχνά αναζητούν άτομα για λογαριασμό των πλούσιων πελατών τους. «Είναι ένας αδίστακτος κόσμος», λέει ο Ο’Χάγκαν, και ο μόνος τρόπος για να γνωρίσει κανείς μια οικογένεια είναι να εκπροσωπηθεί από ένα γραφείο.
