Η ανακάλυψή του έφερε ανατροπή στα μέχρι τώρα δεδομένα για τη γενεαλογία των δεινοσαύρων.
Μία νέα μελέτη που δημοσιεύεται στο περιοδικό Scientific Reports, ρίχνει φως στον Wudingloong wui, έναν πρώιμο δεινόσαυρο με μακρύ λαιμό που βρέθηκε στο Γιουνάν της Κίνας, της ομάδας που αργότερα θα δημιουργούσε γίγαντες όπως ο Βραχιόσαυρος.
Αυτό που τον κάνει σημαντικό, εκτός από το μέγεθός του, είναι η ηλικία του, που χρονολογείται πριν από περίπου 200 εκατομμύρια χρόνια, που τον καθιστά βασικό δείκτη για το πότε οι πρώτοι δεινόσαυροι με μακρύ λαιμό επικράτησαν για πρώτη φορά σε αυτό το μέρος του κόσμου.
Σε αντίθεση με τους τεράστιους απογόνους του, αυτό το πρόσφατα αναγνωρισμένο είδος ήταν μικρότερο.
Επικεφαλής της έρευνας ήταν ο Ya-Ming Wang στο Γεωλογικό Μουσείο της Κίνας με μια ομάδα από διάφορα κινεζικά ιδρύματα, και από την περιγραφή τα χαρακτηριστικά του είναι αυτά που τον ξεχωρίζουν από άλλες πρώιμες μορφές.
Ο σκελετός του περιλαμβάνει το κρανίο, μέρη του λαιμού και της πλάτης, μια ωμοπλάτη και ένα πρόσθιο άκρο με οστά χεριών. Αυτά τα μέρη είναι αρκετά για να διαγνώσουν ένα νέο είδος με σιγουριά.
«Το Wudingloong τοποθετείται ως ένα νωρίτερα αποκλίνον σαυροποδόμορφο από τα Massospondylidae και Sauropodiformes, γεγονός που προσθέτει νέες πληροφορίες στο σύνολο των σαυροπόδομορφων της νοτιοδυτικής Κίνας», έγραψε ο Wang.
Τα οστά προέρχονταν από τον σχηματισμό Yubacun, μια μονάδα βράχου της Πρώιμης Ιουρασικής περιόδου στο κεντρικό Γιουνάν. Η μονάδα σηματοδοτεί το χαμηλότερο στρώμα δεινοσαύρων στην Ανατολική Ασία που έχει καταγραφεί ποτέ, ένα σπάνιο παράθυρο στην αρχή του Ιουρασικού.
Ο Wudingloong έζησε αμέσως μετά από μια σημαντική αλλαγή στα οικοσυστήματα της Γης. Το απολίθωμα δείχνει ότι οι πρώιμοι δεινόσαυροι με μακρύ λαιμό διαφοροποιούνταν ήδη στη νοτιοδυτική Κίνα εκείνη την εποχή.
Η ομάδα χρησιμοποίησε φυλογενετική ανάλυση, για να τοποθετήσει το Wudingloong wui στο δέντρο σαυροπόδων. Βρίσκεται κάτω από αυτές που οδηγούν σε μεταγενέστερους γίγαντες, όχι ανάμεσά τους.
Οι επιστήμονες συνεχίζουν να ερευνούν τους λόγους για τους οποίους τόσα πολλά είδη εξαφανίστηκαν στο τέλος του Τριαδικού. Μια από τις κυρίαρχες υποθέσεις συνδέει την εξαφάνιση με εκρήξεις μάγματος και αερίων από την Κεντρική Ατλαντική Μαγματική Περιοχή πριν από περίπου 201,5 εκατομμύρια χρόνια.
Τέτοια γεγονότα θα μπορούσαν να έχουν θερμάνει το κλίμα και να προκαλέσουν όξυνση των ωκεανών. Εάν αυτές οι αλλαγές αναδιάρθρωσαν τα οικοσυστήματα στην ξηρά, μπορεί να βοήθησαν τα πρώιμα σαυροπόδομορφα να επεκταθούν σε νέες θέσεις κατά τη διάρκεια του πρώιμου Ιουρασικού.
Αυτός ο χρόνος είναι συνεπής με την ηλικία των βράχων Yubacun. Τοποθετεί το Wudingloong αμέσως μετά την αναταραχή, όταν οι επιζώντες και οι νεοφερμένοι αναμόρφωναν τους τροφικούς ιστούς.
